اثرپذیری پنهان غزل 189 دیوان حافظ از داستان حضرت سلیمان

محور پژوهش حاضر، این فرض است، که آیات و داستان سلیمان(ع) در سوره نمل، الگو و مبنای حافظ در سرایش غزل 189  قرار گرفته به گونه ای که می توان طایر دولت را رمزی از هدهد دانست  و تذرو را، نشانی و تاویلی از ملکه سبا به حساب آورد. مقاله حاضر با روش تحلیلی- توصیفی و مطالعه­ی کتابخانه­ای با مقایسه­ی غزل 189 حافظ با داستان حضرت سلیمان در قرآن کریم به ویژه سوره نمل، به این نتیجه دست یافته است که حافظ در سرایش غزل مورد بحث، تحت تاثیر آیات و داستان سلیمان قرار گرفته و ابیات وی تاویلی از مفاهیم قرآنی است. این اثر پذیری پنهان از قرآن کریم و تفاسیر به ویژه تفسیر کشاف زمخشری، آگاهانه و هدفمند بوده و حافظ با اتصال سخن خود با مبدا وحی، شعر خود را رنگی معنوی و الهی  بخشیده است.براین اساس و با ایجاد ارتباط میان متن مقصد(غزل) و متن مبدا(آیات داستان سلیمان)، در کنار پذیرش معانی ارائه شده از سوی شارحان غزل، معانی و مفاهیم جدیدتری از ابیات دریافت شده است. بدیهی است با این روش، بیشتر می توان به عمق اندیشه­های قرآنی حافظ شیرازی پی برد.