تحلیل تاثیر وضعیت دلالتی نشانه در سیر تطور روایت در شعر نو ایران

برای رسیدن به تحلیلی که مشخص‌کننده وضعیت روایی شعر نو باشد در این مقاله از پاره ای نظریات زبان شناسی بهره برده شده است. در این نوشتار سعی بر این است تا نشان داده شود شعر نو ایران برای رسیدن به انسجام و قوام، توانسته است از روایت به گونه‌های مختلف استفاده کند. روایت در وجه قصه­گویی آن، که بیشتر به دهه های آغازین شعر نو مربوط است و روایت به­صورت زمینه روایی یا داستانوارگی در سالهای اخیر، که بیشتر بر تعاملات مفهومی متکی است تا کنشهای روایی. بررسی نقش دلالتهای نشانه ای بر سیر مصداقی/ مفهومی نشانه، شیوه های ایجاد ظرفیتهای معنایی از طریق دلالتهای غیرمستقیم نشانه، و چگونگی تاثیرگذاری این سیر بر روایتمندی متون شعر نو ایران در این مقاله مورد تحلیل قرار گرفته است.