تحلیل سبکی کارکرد همزمان تشبیه و مراعات‌النظیر در شاهنامۀ فردوسی(با تاکید بر جلد اول)

بررسی عوامل زیبایی شناختی آثار شاخص در پژوهشهای بلاغی به عنوان متونی پویا در کاربست ابزار بلاغی به گونه ای متفاوت از راه های کشف زیبایی آنها است. در این پژوهش همراهی یک تصویر با آرایه ای دیگر از دلایل پویایی تصاویر ادبی شاهنامه فرض شده است. تشبیه به سبب اقتضائات متن حماسی، پربسامدترین تصویر شاهنامه است. پس از استخراج تشبیهات جلد نخست شاهنامه، صنایع ادبی پرکاربرد در ابیات حاوی تشبیه بررسی شد. هشتاد درصد تشبیهات با مراعات‌النظیر همراه بود. به سبب بسامد معنی دار آنها و در پی پاسخ به اینکه کاربرد همزمان آنها تابع کدام مقتضیات گونه حماسه است، هر دو مولفه ای سبکی فرض شدد. پس در سه حوزه زبانی، روایی و بلاغی چرایی ترکیب این دو بررسی و تاثیرشان بر تداعی، ایجاد یا تقویت بافت، جلوگیری از پیچیدگی تصاویر و ایجاد فضای داستانی، تازگی تصاویر و شخصیت‌پردازی در شاهنامه تبیین شد. نتیجه اینکه همراهی مراعات النظیر با تشبیه با کاربردی سبکی برای تداوم مفهومی در محور افقی و عمودی متن، جلوگیری از ابتذال تشبیهات ساده و گاه تکراری، جبران کاستی شخصیت پردازی در متن حماسی و حفظ پیوستگی داستانی در متن طولانی شاهنامه استفاده شده است.

stylistic analysis of the simultaneous function of simile and congeriess in ferdowsi's shahnameh(with emphasis on volume one)

the ways to discover their beauty. in this study, the association of an image with another array is assumed to be one of the reasons for the dynamics of shahnameh literary images. the simile is the most frequent image of the shahnameh due to the requirements of the epic text. after extracting  the similes of the first volume of shahnameh, the most widely used literary industries in verses containing similes were examined. eighty percent of the similes were associated with symmetry. due to their significant frequency and the answer to which requirements of their epic species depend on their simultaneous use, both of them were assumed to be a stylistic component. therefore, the reason for combination of these two and their effect on association, creation or strengthening of context, preventing the complexity of images and creating a narrative space, novelty of images and characterization in shahnameh were studied and explained in three areas of language, narrative and rhetoric. the result is that the combination of semmetry and simile with a stylistic usage is used to continue the concept in the horizontal and vertical axis of the text, to avoid the vulgarity of simple and sometimes repetitive similes, to compensate for the shortcomings of characterization in the epic text and to maintain the story continuity used in the long text of shahnameh.