تحلیل چگونگی به کارگیری منابع فرهنگ اقلیمی و بومی در تولید اثر خلاقه ادبی (مطالعه موردی اهل هوا و ترس و لرز غلامحسین ساعدی)

فرهنگ اقلیمی، مجموع باورها، افکار، عواطف، روحیات و ارتباطات اعضای جامعه بومی است که یکی از منابع غنی در تولید آثار ادبی شناخته می‌شود. همین زمینه مشترک، شده‌است نویسندگان برجسته‌ای نظیر جلال‌آل‌احمد و غلامحسین ساعدی در کنار خلق آثار ادبی به مطالعه و تحقیق و تدقیق در فرهنگ عامه مناطق مختلف ایران بویژه نواحی کمتر شناخته شده روی بیاورند. نگارنده در این مطالعه در پی آن است تا چگونگی به‌کارگیری عناصر فرهنگ اقلیمی و بومی را در تولید اثر ادبی بر مبنای دو اثر غلامحسین ساعدی اهل هوا و ترس و لرز  بررسی کند.روش مطالعه تطبیقی- تحلیلی است. نتیجه این بررسی نشان می‌دهد که ساعدی در نگارش ترس و لرز عمده مصادیق و عناصر داستانی را نظیر زمان، مکان، شخصیت‌های داستانی و گره‌افکنی و گره‌گشایی از مجموعه باورهای بومی و اقلیمی مردم جنوب گرفته است؛ ‌به‌‌عنوان مثال زمان در ترس و لرز مطابق باورهای عامیانه غیرتقویمی و اسطوره‌ای است.

analysis of utilizing indigenous and regional cultural sources in creative literary works: acase study of “ahl-e hava” and “tars-o larz” by gholamhossein sa’edi

regional culture, encompassing the collective beliefs, thoughts, emotions, attitudes, and interactions among members of any indigenous community, is recognized as a rich source in the production of literary works. this common ground has led prominent writers such as jalal al-e ahmad and gholamhossein sa’edi to delve into the study, research, and scrutiny of the culture prevalent in various regions of iran, especially lesser-known areas. the author of this study aims to investigate how indigenous and regional cultural elements are employed in the production of literary works based on two works by gholamhossein sa’edi, ahle hawa and tars-o-larz.the methodology employed in this study is comparative-analytical. the results of the investigation indicate that sa’edi, in writing tars-o-larz, deliberately incorporates numerous instances and narrative elements such as time, place, characters, and plot twists derived from the collective indigenous and regional beliefs of the southern people. for instance, the concept of time in tars-o-larz aligns with non-calendar-based and mythological folk beliefs.