واکاوی تجربه‌های عرفانی انفسی در دیوان غزلیات شمس بر مبنای نظریۀ هرمنوتیک گادامر

تصویرگریهای نشات‌گرفته از تجربه عرفانی انفسی در غزلیات مولوی، تا کنون به طور اختصاصی و مستقل، یکجا و منتظم کاویده نشده است؛ اگرچه به نحوی کلی و کلان، اقسام و شاخه های خیال بندیها و تصویر آفرینی های مولوی در چرخه پژوهش قرار گرفته است. این پژوهش مدعی است که مولوی در غزلیات شمس توانسته است تصویرهای ناب برجوشیده از تجربه درونی و شهودی خود را، که عموماً غیرقابل‌توصیف‌است به زنجیر بیان بکشد و این رخدادی است نادر که مولوی آن را پشت سر نهاده و موفّق شده است انتزاعی‌ترین تجربه‌ها را به زبان بیاورد. در این پژوهش، که بر اساس شیوۀ توصیفی-تحلیلی با ابزار کتابخانه‌ای و استنادی و در چارچوب نظری هرمنوتیک گادامر انجام شده است، پس از مروری بر نظریات پژوهشگران مختلف دربارۀ جداسازی تجربه عرفانی، آن دسته از غزلیات دیوان شمس که به طور خاص، نمودهایی از تجربیات عرفانی انفسی مولوی به‌شمار می‌رود بر اساس احساس جاری در غزل به چهار دستۀ تفاخر و هشدار، بازخواست و ملامت، ضرورت بازشناسیخویشتن و شوق و بخشایش تقسیم‌بندی شده‌ و برای نمونه، غزلی از هر کدام از این دسته‌ها، بررسی و تحلیل قرار شده است. 

analyzing the mystical subjective experiences in shams' diwan ghazliat based on gadamer's hermeneutic theory

the depictions derived from the subjective mystical experiences, in molvi’s lyrical poetry, have not been analyzed specifically and independently, in one place and in a regular manner; although in a general way, the types and branches of molvi’s imaginations and imagery have been included in the cycle of research. this research claims that maulvi was able to express the pure images of his internal and intuitive experiences, which are generally indescribable, in the ghazalyat of shams, and this is a rare event that maulvi went through and managed to express the most abstract experiences. in this research, which is based on the descriptive-analytical method, with library and citation tools, and in the theoretical framework of gadamer’s hermeneutics, after reviewing the opinions of various researchers about the separation of mystical experiences, those poems of divan shams which, in particular, are manifestations they are considered to be one of molavi’s personal mystical experiences, based on the current feeling in the ghazal, they are divided into four categories: pride and warning, reprimand and blame, the need to recognize oneself, and joy and forgiveness, and for example, a ghazal from each of these categories is examined. and analysis has been done.