زمینه‌های ناموزونی تاریخی - فرهنگی در شعر معاصر با تکیه بر شعر مهدی اخوان ثالث

تاثیر ناموزونی تاریخی - فرهنگی در شعر معاصر به مثابۀ یکی از ارکان اصلی فرهنگ جامعه و بویژه شعر اخوان از شاعران نوپرداز معاصر، مشهود است. این مقالۀ توصیفی - تحلیلی در پی این است که ضمن بررسی تجربۀ تاریخی مدرنیته در ایران، عوامل و زمینه های ایجاد ناموزونی تاریخی- فرهنگی را در شعر معاصر و جلوه های آن در شعرهای اخوان، آشکار سازد. بررسیها نشان می‌دهد که شعر اخوان در سه حوزۀ صورت و محتوا، زبان و قالب، ناموزونی زیادی دارد؛ بدین معنا که صورت شعر، نو و مدرن است اما محتوای آن به جای هماهنگی با صورت و بازتاب ارزشهای مدرن به تاسّی از منتقدان غربی مدرنیته، غرب و ارزشهای آن را زیر سوال می برد. هم‌چنین، کاربرد زبان کهن در کنار زبان امروزی و کاربرد همزمان قالبهای گذشتۀ شعر فارسی و نیمایی، نشانگر ناموزونی شعر اخوان است. 

the bases of historical-cultural incongruity in contemporary poetry based on mehdi akhavan sales’s poem

the life experience of iranian man in the transition period shows that, despite his efforts, he is still unable to fully understand the requirements of the modern world and is constantly hesitating between the two traditional and modern worlds. the feedback of this problem is profoundly obvious in contemporary culture, so that it caused an incongruity in our history and culture. incongruity doesn’t mean the existence of different and heterogeneous elements together, but the simultaneous presence asynchronous things. historical-cultural incongruity is evident in contemporary poetry as one of the basics of society’s culture, especially the poetry of akhavan, one of the contemporary modern poets. this descriptive- analytical article attempts to reveal the reasons and bases of historical-cultural incongruity in contemporary poetry and its manifestation in akhavan’s poems and exploring the historical experience of modernity in iran in the meantime. this survey shows that akhavan’s poem contains incongruities in three domains, including, form and content, language and format. it means that the form of poetry is modern but it’s content, instead of representing modern values, similar to european critics of modernity, criticizes west and it’s values. furthermore, the usage of old language beside new one and concurrent use of old formats of persian poetry and nima’i poetry, is an indicator of incongruity in akhavan’s poems.