ادبیات منظوم و منثور فارسی: در جستجوی الگوهای آموزش به غیرفارسی‌زبانان

این پژوهش در پی آن است که برای نخستین بار به این پرسش پاسخ دهد که کارآمدترین الگو برای آموزش ادبیات فارسی به غیرفارسی‌زبانان چیست. در این پژوهش، پس از مرور الگوهای آموزش ادبیات به خارجیان با استفاده از پرسشنامه محقق‌ساخته، که اعتبارسنجی‌ شده است به ارزیابی الگوی کارآمد آموزش ادبیات فارسی به غیرفارسی زبانان از دیدگاه مدرس و کارشناسان پرداخته می‌شود. 52 پرسشنامه به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده در میان شرکت‌کنندگان این پژوهش توزیع شد. نتایج واکاوی داده‌های پرسشنامه‌های 52 شرکت‌کننده با تفاوت معنا‌داری نشان می‌دهد که هم در مورد ادبیات منظوم و هم در مورد ادبیات منثور، الگوی یکپارچه در رتبه‌ اول، الگوی رشد فردی ‌در رتبه‌ دوم، الگوی فرهنگ‌محور ‌در رتبه‌ سوم و الگوی زبان‌محور در رتبه‌ چهارم از نظر اهمیت قرار می‌گیرد. یافته‌های پژوهش هم‌چنان نشانگر این است که از دیدگاه مدرسان آموزش زبان و ادبیات فارسی، میان الگوهای آموزش ادبیات منظوم با الگوهای آموزش ادبیات منثور به غیرفارسی‌زبانان تفاوتی نیست. دستاوردهای این پژوهش به افزایش دانش زمینه‌ آموزش هرچه کارآمدتر ادبیات فارسی و به تهیه‌ منابع آموزشی نظریه ‌بنیاد، علمی و معتبر برای غیرفارسی‌زبانان کمک می‌کند 

persian prose and poetry literature: in search of teaching models for speakers of oher languages

teaching literature to international students can be challenging. the teaching of literature has remained traditional. studies reveal that most of the language lecturers and teachers teach literature based on their personal experience. this study attempts to provide answer to this question “what is the most efficient model for the instruction of persian literature to non-iranian persian language learners?” in this investigation, after reviewing the relevant literature, the researcher developed and piloted a questionnaire. the questionnaire was randomly distributed among 52 persian language teachers and experts to probe their perceptions concerning the most productive model for teaching persian literature. the data analysis showed that the participants considered the integrated approach, personal growth, cultural, and linguistic models as the first, second, third, and forth models, respectively, appropriate in the teaching of both persian poetry and prose despite with statistically significant difference. the results further indicated that the teachers did not show significant difference concerning the application of models in teaching persian poetry and prose. the findings of this investigation might be used to upgrade the quality of teaching persian literature to non-iranian persian language learners. the results could be promising in the design and development of useful educational materials in the teaching of persian literature.