کانون روایت در مثنوی

کانون روایت در تحلیل توانمندیها و شگردهایی که داستانپرداز برای شکل دادن به حکایتهای خویش از آنها بهره گرفته، اهمیّت فراوان دارد تا جایی که هرگونه ایجاد تغییردرکانون روایت، سبب ایجاد تمایز و تغییر درجریان اصلی داستان و حتی موضوع آن می شود. به علاوه، ما هیچ گاه در داستان با رخدادهای خام سر و کار نداریم، بلکه با رخدادهایی روبه‌رو می شویم که به شیوه ای خاص بازنمایی شده و از کانون ویژه‌ای به آنها نگریسته شده است.گوناگونی کانونهای دید و شکلهای مختلف ارتباط راوی با کانون ساز و زاویه دید در مثنوی چنان جذاب و آگاهانه صورت گرفته است که تحلیل آن می تواند گوشه هایی از نبوغ مولانا را درآفریدن اثری فرا زمانی و فرامکانی به نمایش بگذارد.این مقاله که به شیوه سند کاوی نگاشته شده است، سعی دارد گونه های مختلف کانون دید را با تکیه بر داستان «دقوقی» بررسی کند.  

Center of Narration in Masnavi

Sarfi., M.R,PH.D. Abstract:  Center of narration plays an important role in the analysis of the abilities and tactics being applied by a story teller to shape his account. So much so that making any change in it will result in differences and changes in the principal course of the story and even its theme. Furthermore, we never deal with crude circumstances in stories, rather we do encounter incidents that have been represented in a special manner and have received attention from a specific center of narration. The varieties of center of narration and the story teller’s different ways of dealing with point of view in the Masnavi are accomplished so attractively and consciously that its analysis can reveal Molavi’s genius in creating a work of art which is beyond time and place. The present article which is based on document analysis seeks to examine different kinds of center of narration by focusing on the story “Daquqi”.