نقش ارتباطات غیر کلامی درداستانپردازی مولانا

محور و پایه داستانپردازی مولانا گفتگوست. دربیان چارچوب هر داستان در مثنوی، محور و مدار ارتباط، که همانا انتقال مفهومی از ذهنی به ذهن دیگر است، گفتگوی شخصیتهاست که شالوده و ساختمان حکایتها را می سازد؛ اما مولانا در بسیاری از داستانها از نوع ارتباط دیگری هم بخوبی بهره برده است که درعلوم ارتباطات و جامعه شناسی امروز از آن به « ارتباطات غیر کلامی » تعبیر می کنند .اینکه چرا وی دربیان نکاتی دقیق و عمیق به یکباره به این ابزار رو می آورد، نشاندهندۀ این نکته است که او از تفاوتها و شباهتهای ارتباطات کلامی و غیرکلامی آگاهی کامل داشته است؛ قابل اعتمادتر بودن، استمرار بیشتر داشتن، چند کانالی بودن، مرتبط بودن بافرهنگ، نمادین بودن آن ودرعین حال، قاعده مند بودن ارتباطات غیرکلامی و بویژه جلوگیری کردن از سوء برداشتهایی که غالبا درارتباطات کلامی رخ می دهد از جمله عوامل بسیار مهمی است که مولانا را مخصوصاً در مواقعی خاص که در مقاله بدان پرداخته می شود به بهره گیری از این شیوۀ علمی وا می دارد .در این مقاله با بهره گیری از منابع علمی ابتدا منظور از این اصطلاح ، اصول ارتباطات غیرکلامی ، ویژگیهای آن ، شباهتها و تفاوتهای آن با ارتباطات کلامی باز شناسانده می شود . سپس چگونگی استفادۀ مولانا از این ابزار ارتباطی در مثنوی و بویژه در داستانپردازی آن بازگو می شود. همچنین این نکته مورد دقت نظر قرار می گیرد که درچه مواردی این شیوۀ ارتباط، بیشتر و بهتر توانسته است پاسخگوی بیان مفاهیم ذهنی مولانا برای مخاطبان او باشد و بیشترین تکیۀ او در این زمینه شامل چه مواردی بوده است .بیان مصداقها و نمونه های شعری تا اندازۀ زیادی این الگوی ساختاری داستانپردازی مولانا را روشنتر خواهدکرد. سرانجام در پایان مقاله به نتیجه گیری پرداخته می شود . 

The Role of Nonverbal Communication in Molavi’s Storytelling

   Daneshgar.M.,PH.D. AbstractDialog constitutes the core of Molavi’s storytelling. In the Masnavi, the channel and circuit of communication, which is the conveying of a notion from a mind to another, is the characters’ dialog; it forms the basis and  skeleton of the stories. But Molavi has used another type of communication in many of his stories as well; it is called “nonverbal communication” in modern Communication Studies and Sociology.   Molavi’s turning to this device in expressing delicate and profound ideas demonstrates his full knowledge of the similarities and differences between verbal and nonverbal communication. Molavi had to utilize this scholarly technique, notably in certain circumstances - which is the focus of this very article – given its greater reliability, longer continuity, multiple channels of communication, cultural component, and symbolic nature, as well as its potential in preventing possible misinterpretations, which are a recurrent characteristic of most verbal communication.   This article opens with an explanation of the term “nonverbal communication”, followed by an overview of the principles of nonverbal communication and its features, as well as its similarities and differences with verbal communication. All this is done with reference to scholarly sources. Next comes an account of Molavi’s way of using this communication method in the Masnavi, particularly in storytelling there. I will also refer to the cases where the said technique has been successful in conveying Molavi’s ideas to his readership, as well as the points he has emphasized in this regard.   Through the use of poetic examples and instances, the article seeks to shed light on this structural pattern of Molavi’s storytelling. The paper ends with a conclusion.