ردپای غلو در شعر آیینی شاعران فارسی سرا (از سدۀ ششم تا معاصر با تاکید بر شاعران کاشانی)

نگارندگان در این پژوهش کوشیده اند ضمن شناسایی انواع غلو و بررسی و تحلیل آن در شعر آیینی، دلایل ورود و گسترش آن را در این گونۀ ادبی بررسی کرده تا بتوانند شاعران و سخن‌سرایان را از افتادن در چنین دامی نجات دهند. جامعۀ هدف ما در این پژوهش، منتخبی از شاعران آیینی است که اینگونه آسیب ها در اشعارشان جلوۀ بیشتری داشته است؛ اتصاف صفات و اسماء ویژه خداوند به ائمه علیهم السلام و جعل داستان های اساطیری و افراط در امیدوار ساختن مردم به شفاعت آن بزرگان، نمونه هایی از آسیب های محتوایی است که در این پژوهش سعی شده تا با روش تحلیلیتوصیفی، بدان پرداخته شود.

The Traces of Exaggeration in the Ritual Poetry of Persian Poets (From the Sixth to the Contemporary Century with Emphasis on Kashani Poets)

In this study, the authors have tried to identify the types of exaggeration and study and analyze it in ritual poetry, the reasons for its entry and expansion in this literary genre in order to save poets and orators from falling into such a trap. Our target population in this study is a selection of ritual poets whose poems have had such damage more prominent; Attributing the special attributes and names of God to the Imams (as) and fabricating mythical stories and exaggerating in making people hope for the intercession of those great people are examples of content harms that in this research have been tried to deal with analyticaldescriptive method.