انشانویسی فارسی در شبه قارّه ابوالقاسم رادفر

پیشینه انشانویسی در ایران به دوره ساسانی می‌رسد که شامل اسناد رسمی و نیز نامه‌های خصوصی و بعضاً بیان سخنان بزرگان و نصایح اخلاقی و بندهای دینی بوده است.پس از اسلام، انشانویسی از زمان تکوین زبان فارسی دری در دوره یعقوب لیث صفّاری آغاز می‌شود و افرادی مثل محمّد بن وصیف سگزی دبیر رسائل یعقوب و سپس ابوالفضل بیهقی و منشیان دیگر آن را پی می‌گیرند.با نفوذ زبان و ادبیات فارسی در شبه قارّه، انشانویسی در کنار فرهنگ و دستورنویسی به گونه‌ای چشمگیر مورد توجه ادیبان و منشیان قرار گرفته است و آثار فراوانی در زمینه‌های گوناگون این فنّ چون منشآت، رقعات، مراسلات و مکتوبات پدید می‌‌آید که به مراتب حجم این آثار در شبه قارّه خیلی بیش از ایران است. سبک این آثار بیشتر مصنوع، همراه با سجع و قرینه و آراسته به صنایع لفظی و معنوی و گاه آوردن شعر در ضمن نثر است و تقریباً تمام ویژگیهای سبک نثر مصنوع در منشآت دوره تیموری دیده می‌شود. البته منشآتی به زبان ساده هم در بین این آثار وجود دارد. 

Essay writing in Persian in the subcontinent

History of essay writing in Iran dates back to the Sassanid era. It included official documents and personal letters and sometimes the prominent figures’ remarks and sayings as well as moral and religious advice.In the post-Islam era, one can say that essay writing began by emergence of Dari Persian language during Yakub Leith Ansari’s era. Such people as Mohammad Bin Vasif Sagazi, the document writer of Yakub and later Abolfazl Beihaghi and other writers made efforts in this field.With the influence of the Persian language and literature on the subcontinent, besides grammar and culture, essay writing captured the attention of literary figures and writers. Such an interest led to the creation of numerous masterpieces in various fields such as epistolary writings, letters of invitation, letters and documents the number of which is many times greater in the subcontinent than those existing in Iran. Most of these masterworks have been composed in verse, seasoned with rhyme and decorated with literal and rhetorical terms. Some of the pieces are combination of verse and prose. Almost all the characteristics of abstruse prose style can be traced in the writings of the Timurid era. Of course some other pieces are also found among these, which have been written in a very simple style.