بررسی نظام عاطفی گفتمان در شعر «غزل برای گل آفتابگردان» سروده شفیعی کدکنی براساس رویکرد نشانه‌ معناشناختی

در این مقاله نحوۀ شکل­گیری فرآیند عاطفی گفتمان در شعر «غزل برای گل آفتابگردان»1، سرودۀ شفیعی کدکنی، بررسی و ارزیابی می‌شود تا نشان داده شود که چگونه فرآیند عاطفی شرایط گفتمانی جدید ایجاد می­کند، این شرایط کدام‌اند و چه معنایی تولید می­کنند. در واقع، هدف این مقاله آن است که نشان دهد چگونه گل آفتابگردان، به‌منزله «منِ» خردگرا، از طریق رابطۀ عاطفی، احساسی، تنشی و پدیدارشناختی در گسست با خود قرار می­گیرد، سپس از مرزهای «منِ» خردگرا فراتر می­رود و در پیوند با «منِ» استعلایی به شوِشگر ممتاز تبدیل می‌شود. نشانه- معناشناسی به‌منزله یکی از شیوه­های نقد ادبی نو، در قالب فرایندها و ابعاد مختلفی مطرح می­شود که بعد عاطفی یکی از آنهاست. اساس بحث و بررسی هر گفتمان عاطفی را صورتهای بیان (دال) و صورتهای محتوا (مدلول) تشکیل می­دهند، یعنی از رابطۀ تعاملی بین صورتهای بیان و محتواست که نظام عاطفی گفتمان شکل می‌گیرد و امکان مطالعه و بررسی منطقی میان آنها تحقق می­یابد. مطالعۀ جریان عاطفی گفتمان، به معنای بررسی شرایط شکل‌گیری و تولید نظام عاطفی، و چگونگی ایجاد معنا از طریق آن است. در واقع، هدف این مقاله بررسی کارکرد گفتمان عاطفی در استعلای معنا و تغییر آن به فرآیندی نو و ممتاز است.

A Study of the Emotional System of Discourse in Poetry Lyrics for Sunflowers by Shafiei Kadkani:A Semio-Semantic Approach

This article tries to study and assess the manner of the formation of emotional discourse process in the poetry and lyrics for sunflowers” by Shafiei Kadkani in order to show as how emotional process creates new discourse condition, what are these conditions and what meanings they produce. Actually, the paper intends to show as how sunflower reaches to the stage of rationalistic “self” through emotional, sentimental, and phenomenological relations in its hiatus, then rationalist goes beyond the boundaries of “self” and with the attachment to exalted “self” transforms into a distinguished one.The semio-semantic as one of the modern literary criticism method was propounded in different forms and dimensions, where the emotional dimension is one. The basis of discussion and the study of each emotional discourse are formed by expressive (symbol) and content (tenor) forms i.e. it is the coordination between symbol and tenor that leads to form the system of emotional discourse and the possibilities of logical studies. The study of emotional discourse means the study of condition of formation and emergence of emotional system as well as the manner of semantic creation. In reality, this paper aims to investigate the function of emotional discourse and its transformation into a new and distinguished process.