بررسی جنبه‌های رئالیستی آثار داستانی ادبیات اقلیمی شمال

این پژوهش بر آن است که جنبه های رئالیستی را در بهترین آثار داستانی سه نسل اقلیم گرای این منطقه بیانگر و نشانگر باشد. موج اقلیمی نگاری در شمال همانند دیگر بخشهای ایران از دهۀ چهل شروع شد. به آذین و بزرگ علوی نویسندگان نسل اول، محمود طیاری نویسنده نسل دوم و بیژن نجدی نویسندۀ نسل سوم این اقلیمی نویسان شمال بودند. حوادث سیاسی همچون نهضت جنگل و قیام میرزاکوچک خان، طبیعت ویژه، تلاش ماهیگیران و صیادان، هوای مه آلود و بارانی شمال به عنوان پس زمینۀ رویدادها در آثار نویسندگان شمالی نمود خاصّی دارد. از سوی دیگر، ساختار داستان نیز منطبق بر معیارهای رئالیستی در خدمت بیان نگرشهای انتقادی اصلاحی نویسندگان است. اشاره به درگیریهای داخلی و خارجی، جنبشهای مردمی علیه نظام مالک رعیتی و... درواقع نمایش زندگی واقعی مردم و نشان اعتراض و انتقاد بود. بنابراین از بین انواع رئالیست، نویسندگان شمال بیش از هرچیز از سبکهای رئالیسم اجتماعی و انتقادی بهره برده اند. البته هرکس با توجه به شرایط و نوع تفکرش، سبک نویسندگی خاصی را برگزیده است؛ به عنوان نمونه بیژن نجدی از جریان سیال ذهن بهره برده است.

A Study of the Realist Aspects of the Fiction Works of Northern Climate Literature

This research intends to express the realist aspects in the best fictional works of three climatic generations of this region. The wave of climatography in the north, like in other parts of Iran, began in the 1940s; BehAzin and Bozorg Alavi were the first generation writers, Mahmoud Tayari was the second generation writers and Bijan Najdi was the third generation writers of these northern climate writers. Political events such as the Jungle Movement and the Mirzakoochak Khan Uprising, the special nature, the efforts of fishermen, the foggy and rainy weather of the north as the background of events are especially reflected in the works of northern writers. On the other hand, the structure of the story, in accordance with the realist criteria, serves to express the criticalcorrective attitudes of the authors. The reference to internal and external conflicts, popular movements against the landlord system, etc., was in fact a demonstration of the real life of the people and a sign of protest and criticism. Thus, among the types of realists, the writers of the North have used the styles of social and critical realism more than anything else; of course, everyone has chosen a writing style according to the circumstances and their type of thinking; for example, Bijan Najdi has used the fluid flow of the mind.