متن‌شناسی طنز (با تعریف «طنز» براساس نظریات ادبی معاصر)

موضوع و هدف این مقاله رسیدن به تعریفی از طنز به عنوان نوعی ادبی است تا بتوان به استناد آن طنز بودن متنی ادبی را بشناسیم. بر مبنای نظریات ادبی معاصر بویژه نظریات خواننده محور، تعریفی تازه از طنز داده شده است: »طنز، متنی ادبی است که کنش آن، ایجاد تقابل بین »مفاهیم ادراکی خواننده از متن « با »الگوهای ذهنی خواننده « است «. این تعریف به عنوان مبنای تشخیص متون طنز از دیگر متون می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد؛ بر این اساس نمونه‌هایی از طنزها در متون مختلف (قرآن مجید، شاهنامه، رباعیات خیام، اشعاری از شاملو و شفیعی کدکنی) تحلیل شده است. هم‌چنین بر مبنای این تعریف، نشان داده شده که بعضی از نمونه‌هایی که در کتابها یا مقالات مختلف، طنز معرفی شده‌است، مصداق طنز به عنوان نوعی بیان ادبی نیست.

The satirical textology (defined by humor based on contemporary literary theories)

The purpose of this article is to reach a definition of humor as a kind of literature based on contemporary literary theories, especially readercentered theories In order to recognize the humor of a literary text based on it. Humor is a literary text whose action is to create a contrast between the readerchr('39')s perceptual concepts of the text and the readerchr('39')s mental patterns. Based on this, examples of satires in various texts (Quran, Shahnameh, Khayyam quatrains, poems by Shamloo and Shafichr('39')i Kadkani) have been analyzed and shown some examples that have been introduced as humor in various books or articles are not examples of humor as a kind of literary expression.