اقلیم‌گرایی در داستان‌های ابراهیم یونسی

پیش از این، پژوهشگران ویژگیهای اقلیمی و روستایی را در مناطق شمال، جنوب، آذربایجان، خراسان و کرمانشاه تحلیل کرده‌اند؛ امّا به دلیل محدوده تاریخی پژوهش خود به داستانهای ابراهیم یونسی نپرداخته اند. در این پژوهش، نگارندگان با روش توصیفی تحلیلی می‌کوشند پس از تعریف و تبیین ویژگیهای داستان اقلیمی، عناصر اقلیمی و ویژگیهای مرتبط با رنگ و بوی محلّی را در داستانهای شاخص این نویسندۀ کُرد بررسی ‌کنند. ویژگیهای اقلیمی در داستانهای یونسی بیشتر به شکل بازتاب واژگان و اصطلاحات کُردی، آوردن جملات به زبان محلّی، ترانه‌ها و زبانزدهای عامیانه، نام‌جاهای بومی، اشاره به رویدادهای تاریخی و باورها و آداب و رسوم منطقه کُردستان نمود یافته است و در نتیجه باید یونسی را جزو اقلیمی نویسان حوزه غرب و کردستان به شمار آورد.

The Ecological Aspects of Ebrahim Younesi’s Works of Fiction

There has been a growing tendency among contemporary Iranian authors to draw upon local customs and traditions as well as the geographic features of a specific area so that the audience would discover the setting of the fiction without much effort when reading it. Many studies have so far examined the ecological, and particularly rural, characteristics of northern Iran, southern Iran, Azerbaijan, Khorasan, and Kermanshah as manifested in contemporary literary works whereas the province of Kordestan and its writers have been largely neglected. Using a descriptiveanalytical method, the present study first discusses the notion of ecological fiction and describes Ebrahim Younesi rsquo;s works of fiction. Then it attempts to analyze the ecological and local features of his works which are mainly represented by Kurdish vocabulary, using sentences in his native language, folkloric songs and proverbs, local place names, references to the historical events of the region, and the traditional beliefs and customs of Kordestan.