تحلیل پیوند بلاغت ادبی و سیاست در شعر خاقانی براساس نظریه قدرت نرم جوزف نای

نگارندگان این مقاله کوشیده‌اند تا با روش تحلیل محتوا (رویکرد تحلیلی - توصیفی) و با رویکردی انتقادی، ظرفیتهای شعری خاقانی را از دیدگاه بلاغت سیاسی و با تاکید بر نظریه قدرت نرم (به‌عنوان وجه دوم قدرت در مقابل قدرت سخت) جوزف نای مورد بررسی دقیق قرار دهند و از این رهگذر به‌تبیین نقش و کارکرد فرهنگ و زبان در حوزه معادلات قدرت بپردازند. بر این اساس بهره گیری هوشمندانه خاقانی از برخی شگردها و شیوه‌های بلاغی؛ همچون »ماساژ پیام «، »برچسب‌زدن «، »طنز «، »خشونت نمادین «، »مبالغه و اغراق «، »حذف «، »تکرار و تاکید «، به‌اندازه وجه سخت تر قدرت و چه بسا تاثیرگذارتر از آن، کارکرد خود را در تعامل و تقابل با نهاد قدرت بخوبی آشکار می سازد.

Analysis of the link between literary rhetoric and politics in Khagani's poetry based on Joseph Nye's soft power theory

the authors of this article have tried to Content analysis (analyticaldescriptive approach) and with a critical approach, to carefully examine Khaghanichr('39')s poetic capacities from the perspective of political rhetoric and with emphasis on soft power theory (as the second aspect of power versus hard power) and from This will explain the role and function of culture and language in the field of power equations. Accordingly, Khaghanichr('39')s clever use of some rhetorical techniques and methods, such as message massage , tagging , humor , symbolic violence , exaggeration and exaggeration , removal , repetition and Emphasis, as much as it is on the more difficult and perhaps more powerful aspect of power, reveals its function in interacting with the institution of power