نقش اجتماعی خانقاه در قرن هشتم
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
مسعودی فرد جلیل
|
|
منبع
|
پژوهش هاي ادبي - 1389 - دوره : 7 - شماره : 28 - صفحه:123 -146
|
|
چکیده
|
قرن هشتم دوره نزدیکی و هماهنگی بیشتر تصوّف و تشیّع است. تمایلات شیعی در میان عارفان موجب گسترش مبارزات عدالتخواهانه شده، و به تشکیل نهضتهای اجتماعی از قبیل سربداران منجر می‌شود. سوال پژوهش این است که خانقاه و خانقاه‌نشینی در اوضاع اجتماعی قرن هشتم چه تاثیراتی دارد.این مقاله به بررسی نقش اجتماعی خانقاه در قرن هشتم و پیدایش سلسله‌های تصوف و نهضتهای اجتماعی برخاسته از آن می‌پردازد. روش تحقیق، توصیفی و بر مطالعات کتابخانه‌ای مبتنی است. نتیجه تحقیق به اختصار این است که در قرن هشتم، مبارزه مستقیم با حاکمان و ادّعای تشکیل حکومتهای مردمی در میان صوفیان رشد چشمگیری دارد. سلسله‌های شیعی چون سربداران، موفق به تشکیل حکومت می‌شوند و پیروان صفی‌الدین اردبیلی و شاه نعمت‌الله ولی در صحنه‌های اجتماعی حضور پُررنگتری می‌یابند و از خشونت و وحشی‌گری حاکمان قدری می‌کاهند و برای کاهش آلام مردم تلاش می‌کنند. در این قرن دروغ و تزویر و ریا در همه طبقات اجتماعی رواج دارد. صوفیان و خانقاه آنان نیز از این مفاسد در امان نیست.
|
|
کلیدواژه
|
عرفان و تصوف، خانقاه و خانقاه نشینی، نقش اجتماعی تصوف، نقد خانقاه، تصوف در قرن هشتم
|
|
آدرس
|
دانشگاه پیام نور, گروه زبان و ادبیات فارسی, ایران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|