نمادینگی و دیگرسانی شبدیز و گلگون در خسرو و شیرین نظامی

این نوشتار بر آن است تا نمادینگی و دیگرسانی پدیده های شگرف و افسونگرانه شبدیز و گلگون را در خسرو و شیرین نظامی به روش تحقیق کیفی از نوع تحلیلی توصیفی و شیوه متن پژوهی واکاوی کند. نتایج نشان می دهد این دو اسب با ظرفیّت سرشار و پایان ناپذیر اساطیری، هنری و ادبی تغییر جنسیّت می دهند؛ با استحاله خود در ساختار مرکزی داستان نقش ورزند و با هنرنمایی شاعر در حسّاسترین صحنه های این ماجرای پرکشش عشق و عاشقی، مرکب عشق اند. در صحنه هایی که عاشق و معشوق با هم رویارو می شوند؛ آنها را تداعی و آینگی می کنند و نیروهایی غیربشری، فراطبیعی و فراتر از هیات حیوانی اند که به عنوان عنصری مکمّل و تعالی بخش در رسیدن به مقصد عشق پدیدار می شوند.