نقدی بر سیر تاریخی ساختمان فعل مرکب در کتب مهم زبان‌شناسی و دستور زبان فارسی دکتر سید مهدی رحیمی؛ علی قبادی کیا

نگارندگان این مقاله تلاش کرده اند براساس روش تحقیق کتابخانه ای مبتنی بر نظریه های معناگرایی و ساختارگرایی، گزارشی از سیر تاریخی تکامل ساختمان فعل مرکب را از گذشته تا امروز ارائه و مورد نقد و بررسی قراردهند. این پژوهش نشان می دهد که هرچه از آغاز تدوین کتابهای دستوری و توجه علمی به مقوله افعال، فاصله می گیریم و به امروز می رسیم، »ساختمان فعل مرکب « و راه های تشخیص آن تکامل بیشتری می یابد و مشخص می شود که در این مبحث، همواره باید به مفاهیم ساختواژی، نحوی ومعنایی، توامان نگریسته شود. بر این اساس فعل مرکب »فعلی است که از دوجزء (اسم یا صفت + همکرد) تشکیل شده است که در مجموع یک معنی دارد و در جمله نقش اسناد را به عهده دارد و گسترش پذیری مانع مرکب بودن آنها نیست. «