بررسی تحلیلی شتاب روایت در رمان سنگ صبور

در پژوهش پیش رو با رویکردی تحلیلی-توصیفی، شتاب روایت در رمان سنگ صبور بررسی شده است. ژرار ژنت برای سنجش شتاب روایت، زمان خوانش متن روایی را بر زمان تقویمی مورد نیاز برای رویدادن رخدادهای آن در واقعیت تقسیم می کند. در سنگ صبور، که رمان جریان سیال ذهن شمرده می شود، آینده پیشاپیش به گذشته دگرگونی یافته است؛ از این نگاه، آنچه به این رمان موجودیت بخشیده، گذشته نگریهای پیاپی همراه با چند نمایشواره بلند است. در این رمان، بازه زمان داستان چندان روشن نیست؛ از این رو اندازه گیری شتاب روایت در این رمان بر پایه حدس و گمان واقع بینانه نخواهد بود. از آنجا که محورهای داستانی سنگ صبور، جز نمایشواره ها برایند تک گویی دو یا چند شخصیت است برای بررسی شتاب روایت در هر یک از این محورهای داستانی، باید شتاب روایت را در بخش تک گویی راویهای آن خط داستانی پیش چشم داشت. با توجه به اینکه سنگ صبور متنی صحنه ای شمرده می شود، انتظار می رود، شتاب روایت در این رمان ثابت و خنثی باشد؛ اما سنگ صبور انباشته از درنگ توصیفی و توضیحی، گذشته نگری، بازنمایی دنیای درونی شخصیت ها و روایتهای برون داستانی است و همین عناصر، کندی نسبی شتاب روایت را در پی داشته است.