تاثیر شوری و تنش آبی در آلودگی ریشه به Macrophomina Phaseolina وترکیب یونی در شاخسار سورگوم

برهمکنش شوری و خشکی بر پیش آمودگیmacrophomina phaseolina ، ترکیبات یونی و رشد سورگوم (sorghum bicolor) در آزمون گلخانه ای (35?c-19) مطالعه گردید. تیمارها شامل چهار سطح شوری (صفر، 1400، 2100و 2800 میلی گرم nacl در کیلوگرم خاک) و سه تنش خشکی (دورهای آبیاری 3، 7 و 10 روزه ) بودند. خاک آلوده به یکصد میکرواسکلرت زنده جدایه خربزهm. phaseolina در گرم خاک و خاک غیر آلوده در تمام تیمارها استفاده گردید. از طرح بلوک های کاملاً تصادفی با چهار تکرار استفاده شد. گیاهچه های شش هفته ای سورگوم بعد از انتقال به خاک آلوده و غیر آلوده تحت تنش شوری و سپس تنش آبی اعمال گردید. وزن خشک گیاهان با افزایش شوری کاهش یافت که در خاک شور بیشتر از خاک غیر شور بود. افزایش دور آبیاری خسارت شوری را کاهش داد. کلونیزه شدن ساقه و ریشه توسط m.phaseolina به طور معنی داری با افزایش شوری تا 1400 میلی گرم nacl در گرم خاک افزایش یافت. برهمکنش شوری وm. phaseolina موجب افزایش غلظت سدیم و کلر در مقایسه با شوری به تنهایی گردید اما رابطه معکوس با دورهای آبیاری داشت. غلظت پتاسیم برخلاف سدیم و کلر بود. علایم بیماری تنها در دورهای آبیاری بالا ( 7 و 10 روز ) ظاهر گردید. در نتیجه آلودگی بیشتر طوقه و ریشه با افزایش دور آبیاری و غلظت nacl تا 1400 میلی گرم در کیلوگرم خاک مشاهده گردید.