بررسی گندم و جو محصول نواحی شمال و شمال شرق ایران از نظر آلودگی به داکسی نیوالنول و جدایه‌های Fusarium Graminearum مولد آن

آلودگی به داکسی نیوالنون در 227 نمونه گندم استان‌های گلستان، اردبیل، آذربایجان و 154نمونه جو استان گلستان در سال 1385 با استفاده از روش الایزا تعیین گردید. داکسی نیوالنون در 97/44 % نمونه‌های گندم جمع‌آوری شده از استان گلستان در سطح 53/18 تا 81/ 192 و با متوسط 99/40 نانوگرم در گرم ردیابی شد. هم‌چنین 36/78 % نمونه‌های جو استان گلستان در دامنه‌ای معادل 19/15 تا 6/280 و متوسط 60/57 نانوگرم در گرم آلوده بودند. داکسی نیوالنون در نمونه‌های گندم محصول آذربایجان غربی ردیابی نگردید و فقط یک نمونه محصول آن سال آذربایجان شرقی آلوده بود، در حالی‌که 30/92% نمونه‌های استان اردبیل در سطحی معادل 32 تا 316 و با متوسط 23/130 نانوگرم در گرم آلوده بود. میزان آلودگی گندم و جو محصول سال 1385 استان‌های شمال و شمال شرق کشور از حد مجاز تعریف شده دنیا بسیار پایین‌تر بود. در سال 1390 مجدداً تعداد 35 نمونه گندم در فصل برداشت و پس از چهار ماه انبار داری از پارس آباد مغان در استان اردبیل جمع‌آوری و از نظر آلودگی به fusarium graminearum و داکسی نیوالنول بررسی گردید. میزان درصد وقوع آلودگی گندم آبی به graminearum .f. برابر 91/70% و داکسی نیوالنون در90% نمونه‌های گندم مرحله برداشت در سطحی معادل 06/1 تا 06/2 میکروگرم بر گرم ردیابی شد، این آلودگی در نمونه‌های گندم بعد از انبارداری به سطحی معادل 08/3 تا 49/7 میکرو گرم بر گرم افزایش یافته بود. توانایی تولید داکسی نیوالنول توسط 29 جدایه graminearum .f جمع‌آوری شده از مناطق شمال و شمال شرق کشور معادل 82/17تا33/2397 نانوگرم در گرم بود.