برآورد شاخص جرم در ایران به روش فازی: رویکرد اقتصادی

برای توسعه اقتصادی و تامین رفاه یکی از مولفه های اساسی امنیت است. امنیت به خودی خود مایه آسایش روانی است. علاوه بر این امنیت جان و مال، موجب آسایش خیال و زمینه ساز جذب و به کار افتادن سرمایه و رونق بازار است. جرم مخل امنیت است و سرمایه گذاری را به مخاطره می اندازد. هدف این مطالعه برآورد شاخص جرم در ایران با رویکرد فازی طی دوره زمانی 1356-1391 است. برای این منظور از دو متغیر ورودی شاخص فقر و نرخ بیکاری به عنوان متغیرهای علی جرم در ایران جهت برآورد شاخص جرم استفاده شده است. برای تخمین شاخص فقر نیز از سه متغیر ورودی ضریب جینی، نرخ تورم و درآمد سرانه استفاده شده است. نتایج این مطالعه نشان داد که روند شاخص جرم در ایران علی رغم نوسان زیاد در برخی از سال ها، در سال های اخیر روندی صعودی داشته و به طور معنی داری از شاخص فقر طی دوره مورد مطالعه تبعیت می کند. برآورد صورت گرفته نشان می دهد که کمترین میزان جرم در فاصله سال های 59 - 1357 روی داده است و بعد از آن افزایش یافته ولی تا سال 1376 با نوسانات اندکی روبرو بوده است. در این سال ها شاخص فقر نیز تغییرات اندکی داشته است. پس از سال 1376 مجدداً شاخص جرم رو به افزایش بوده و به بیشترین میزان خود در سال 1390 رسیده است. در سالهای 1388 الی 1390 که بدلیل رکود و کاهش شدید رشد اقتصادی، شاخص فقر افزایش قابل ملاحظه-ای یافته است، شاخص جرم نیز با بیشترین میزان روبرو بوده است.