تورم دایمی و تاثیر آن بر سرمایه گذاری بخش خصوصی در ایران

عکس العمل واحدهای اقتصادی در قبال تغییرات منظم و پایدار یک متغیر، با هزینه-ی کمتر و اطمینان بیشتر صورت می گیرد. اما زمانی که این تغییرات به صورت ناپایدار و نامنظم شکل می گیرند، شرایط نامطمینی را ایجاد می کنند که تحت این شرایط تصمیمات اقتصادی با مخاطره و هزینه ی بیشتری همراه خواهند گردید. از این رو شناسایی روند حرکتی متغیرهای اقتصادی چه به منظور کنترل آنها و چه به منظور تعدیل تاثیر آنها بر سایر متغیرهای اقتصادی از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد. تورم و تاثیر آن بر عملکرد اقتصادی از جمله این موضوعات به شمار می رود. مطالعات تجربی انجام گرفته در دهه های اخیر با تفکیک جز دایمی و منظم تورم از جز موقتی و ناپایدار آن به نتایج قابل توجهی دست یافته اند که بر اساس آن توانسته اند راهنمایی های لازم برای سیایستگذاران اقتصادی جهت کنترل تورم و همچنین پیش بینی و تعدیل آثار آن بر عملکرد اقتصادی ارایه نماید. در این مقاله ابتدا با استفاده از روش فیلترینگ کالمن و به کارگیری داده های سالیانه بین سال های 1384-1340 به تفکیک جز دایمی و جز موقت تورم اقدام گردید. سپس در چارچوب مدل ardl تاثیر هریک از اجزای تورم بر سرمایه گذاری بخش خصوصی در دو مقطع کوتاه مدت و بلند مدت مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از این بررسی نشان می دهد که جز موقتی تورم تنها در کوتاه مدت تقاضا برای سرمایه گذاری را تحت تاثیر منفی قرار می دهد. اما افزایش جز دایمی تورم تنها در بلند مدت سرمایه گذاری بخش خصوصی را کاهش می دهد. بر این اساس سیاست های پولی و مالی که با هدف گذاری تعدیل تورم طراحی می گردند باید به گونه ای اعمال شوند که به همراه کنترل تورم، تاثیر جانبی منفی بر عملکرد اقتصادی از جمله تقاضا برای سرمایه گذاری به جای نگذارند.