تعیین و اندازه‎گیری شاخص کل خدمات دارایی‎های پولی در ایران

این مقاله، در راستای تجمیع پولی ارائه شده ی بارنت (1984)، که تقاضای دو کارگزار مصرف‏کننده و تولیدکننده را درنظر می‏گرفت، فرمول جدیدی برای تجمیع روی دارایی‎های پولی تقاضاشده توسط مصرف‏کننده و بنگاه، شرکت‎های دولتی و دولت ارائه می‎دهد. برای مدل سازی شرکت‎های دولتی، از الگوی حداکثرسازی درآمد فروش بامول استفاده شده است. با حل مدل مشاهده شد که هزینه ی استفاده از خدماتِ دارایی‎های پولی توسط شرکت‎های دولتی، کاملاً متفاوت از فرمول بارنت برای مصرف‎کننده و بنگاه است. برای دولت نیز، باتوجه به ارائه ی خدمات یکسان دارایی‌های پولی دولت، این دارایی‏ها جانشین کامل یکدیگر هستند و می‎توان از تجمیعِ جمع ساده، برای تجمیع دارایی‌های پولی دولت استفاده کرد. به‌منظور بررسی تجمیع جدید، از داده‏های فصلی سال 1390-1370 جهت برآورد و نیز پیش‎بینی تولید ناخالص داخلی و شاخص قیمت مصرف‎کننده در باز ی زمانی 1395 1391 استفاده شد. طبق نتایج این پژوهش، تجمیع جدید، خطای کمتر و درنتیجه قدرت پیش‎بینی بالاتری در مقایسه با تجمیع جمع ساده در پیش‎بینی شاخص قیمت مصرف‎کننده در هر دو سطح m1 و m2 دارد. در پیش‎بینی تولید ناخالص داخلی نیز این تجمیع در سطح m1 بهتر از جمع ساده عمل می کند؛ گرچه در سطح m2 با تفاوت بسیار کم در خطای پیش‎بینی، جمع ساده عملکرد بهتری را نشان می‎دهد؛ بنابراین، می‏توان ادعا کرد که محاسبه ی حجم نقدینگی بااستفاده از تجمیع جدید، به منظور پیش‏بینی روند آتی قیمت‎ها و تولید، در جهت کنترل و هدایت سیاست‎های پولی و مالی توسط دولت، نسبت به تجمیع جمع ساده ارجحیت دارد.