مواجه امامین صادقین و اصحاب ایشان با مرجئه

پس از رحلت رسول خدا و ظهور و بروز تحولات سیاسی و پیدایش آرای فکری متعدد و به‌دنبال آن، ظهور تدریجی فرق و مذاهب اسلامی، بخصوص در منطق حجاز و عراق، آرای مختلفی در حوزه‌های فقهی، کلامی و تفسیری بروز یافت و درنتیجه بخش قابل‌توجهی از زندگانی ائمه و اصحاب آنان به مواجهه با آنها اختصاص یافت. این ظهور و تضارب آرا، در دوران امامین صادقین اوج گرفت و بدین‌ترتیب شرایط اجتماعی اقتضای تعامل آن گرامیان و شیعیان آنان با صاحبان نظریه‌های متعدد و پیروان آنان را داشت. در این میان، مرجئه از فرقه‌های پرطرفدار و تاثیرگذار در این مقطع زمانی بود که حضور سران و پیروان آنها در کوفه به‌عنوان شهری شیعه‌نشین، زمینه را برای تعامل هرچه بیشتر آنان با شیعه فراهم آورد. این تحقیق با روش تاریخی و تکیه بر توصیف و تحلیل گزاره‌ها، به بررسی چگونگی مواجه امامین صادقین و اصحاب ایشان با مرجئه در عرص فکری و اجتماعی می‌پردازد. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد که مواجه ایشان با مرجئه در دو بُعد هم‌گرایی و واگرایی، در قالب گونه‌های متعددی انجام گرفته است.