جریان‌شناسی تاریخ‌نگاری شیعی در مسئلۀ شهادت ائمه اطهار علیه السلام

مسئلۀ شهادت ائمة اطهار علیه السلام از مسائل بحث‌برانگیز در بین تاریخ‌نگاران و محدثان بوده است. اهمیت این مسئله به تاثیر آن در میزان نقش‌آفرینی‌های اجتماعی و سیاسیِ امامان شیعه برمی‌گردد. بررسیِ جریان‌شناسانۀ نگاه علمای شیعه به شهادت ائمه معصوم علیه السلام نشان می‌دهد که مکتب حدیثی قم (شیخ صدوق) شهادت ائمه علیه السلام را فراتر از یک خبر تاریخی، در شمار یکی از باورهای اعتقادی می‌داند (که ردّ آن معادل کفر است). اما مکتب عقلی بغداد (شیخ مفید) شهادت ائمه علیه السلام را به عنوان یک خبر تاریخی (مثل دیگر اخبار) می‌داند که ارتباطی با عقاید شیعی ندارد (که تایید و ردّ آن، تاثیری در ایمان و کفر داشته باشد). بنابراین، گزارش‌های شهادت برخی ائمه علیه السلام را تایید و بقیه را محل تردید می‌دانند. تاریخ‌نگاران شیعی بعد از شیخ مفید، تاثیرهایی از هر دو مکتب پذیرفته‌اند. برایند این اثرپذیری‌ها نشان می‌دهد که بیشتر تاریخ‌نگاران شیعه شهادت همۀ ائمه علیه السلام را پذیرفته‌اند، اما آن را به عنوان یک باور اعتقادی قلمداد نمی‌کنند.