نقش نشانه‎شناسی سلاح در امام‎شناسی

امامت اصولی‎ترین مسئله در اندیشۀ شیعی و چالش‎برانگیزترین موضوع در جهان اسلام، و مصداق‎یابیِ امام در میان شیعه، تنش‌زاترین مسئله بوده است. برخی معیارهای ارائه‌شده برای شناخت امام بر این تنش افزوده است. در اختیار داشتن «سلاح رسول خدا صل الله علیه و آله» به عنوان نشانۀ امامت، نزاع‎های درون‎شیعی را عمیق‌تر کرده و هریک از مدعیان امامت، بر آن اساس، ادعای امامت داشته‎اند. پژوهش حاضر با رویکردی علمی بر آن است تا نقش سلاح را به عنوان معیاری در شناخت امام بررسی کند. این مسئله نیازمند مطالعۀ گزاره‎های تاریخی و روایات شیعی و در واقع، مطالعه‌ای میان‌رشته‎ای است که در مقام داوری، با آمیزه‌ای از توصیف نقلی و ‌تحلیل عقلی ‌دامنۀ تحقیق را جمع ‌کرده و درصدد پاسخ‎گویی به پرسش‎های تحقیق براساس مفهوم و قلمرو معنایی «سلاح» و نیز کاربرد سلاح رسول خداصل الله علیه و آله در گزاره‎های حدیثی تاریخی و نیز کلامی تاریخی است و دریافته که انشعاب شیعه پس از عاشورا، زمینه‎ساز پیدایش جریان‎های انحرافی و مدعی امامت شد و نشانه‎هایی مانند «سلاح» به عنوان نماد امامت برای اثبات ادعای آنان ظهور و بروز یافت، که با واکنش امامان معصوم علیه السلام روبه‎رو گردید و این نشانه، معیاری در شرایط زمانی و سیاسی خاص شمرده شد.