جایگاه اقتدار در مدیریت افکار در سیرة رسول اکرم صل الله علیه و آله و سلم

مدیریت افکار مقوله‌ای است ناظر به «حوزۀ شناختِ» انسان که تحت تاثیر متغیرهای متعددی قرار می‌گیرد و مقتضیات و شرایطی متفاوت با دیگر حوزه‌ها همچون سیاست و حاکمیت دارد. از جمله متغیرهای مطرح در این زمینه، «اقتدار» است که بیشتر از منظر دینی و ساختار سیاسی مورد توجه بوده و جایگاه و مظاهر آن در مدیریت افکار در سیرۀ نبوی کمتر بررسی شده است. این در حالی است که آن حضرت همواره به استفاده از قدرت (قهر و غلبه) در مدیریت افکار و گسترش پیام خود (اسلام) متهم شده است. این نوشتار می‌کوشد با روش توصیفی تحلیلی، با استناد به داده‌های تاریخی و محوریت عناصر ارتباطی، به تبیین جایگاه اقتدار در مدیریت افکار در سیرۀ نبوی بپردازد تا مظاهر، مراتب و نوع تناسب آن را مشخص سازد؛ تا از این رهگذر، اتهامات وارد بر رسول خدا صل الله علیه و آله و سلم را از چهرۀ ایشان بزداید. حکمتِ حاکم بر سیرۀ نبوی، مقتضیات حوزۀ شناخت و متغیرهای مربوطه، پایه و اساس تحلیل قرار گرفته‌اند. ضرورت و تناسبِ انواع اقتدار با محتوای فکری، ضرورت بهره‌مندی مدیر از همۀ مظاهر آن، اولویت و تناسب اقتدار علمی با مدیریت فکری، وجود انگارۀ موثر در ذهنیت مخاطبان دربارۀ اقتدار قهریه، تناسب اقتدار نظامی با مدیریت فکری صرفاً در مانعیت‌زدایی (نه القای باور)، و در نهایت اِعمال کریمانۀ اقتدار، از جمله یافته‌های تحقیق است.