جایگاه مذاکره با دشمن در قیام امام حسین علیه السلام؛ نقدی بر دیدگاه محمد سروش محلاتی

آقای سروش محلاتی در گفتاری زیر عنوانِ «امکان یا امتناع مذاکره با دشمن در سیاست انقلابی امام حسین علیه السلام»، با استناد به گفت‌وگوی امام حسین علیه السلام و عمربن‌سعد در کربلا، تلاش کرده است تا ثابت کند: «امام حسین علیه السلام با انجام ملاقات‌هایی در کربلا، به‌دنبال مذاکره و توافق (با یزید) بود تا جلوی جنگ گرفته شود». نوشتار حاضر نقدی تاریخی بر دیدگاه اوست. گفتار وی با وجود امتیازاتی همچون تفکیک ابعاد مسئله، بحث تفصیلی در بُعد تاریخی و گردآوری آرای کم‌شناخته‌شده از بزرگان، دارای کاستی‌های مهمی در دو بخش روشی و محتوایی است. این کاستی‌ها از نظر روشی، نقل یک‌سویه‌ تاریخ و تکیه‌ ناروا بر آرای بزرگان، و از نظر محتوایی، بی‌توجهی به انگیزه‌ جعل و روند اشاعه‌ پیشنهادهای منتسَب به امام علیه السلام، ترجمه‌ نادرست بخش مهمی از گزارش مورد استناد، نادیده‌انگاری بیعت‌خواهیِ یزید، و بی‌توجهی به مبانی و اهداف قیام امام علیه السلام و ارائه‌ تصویری مبهم از آن است.