وضعیت دولت - کشورهای ناتیان در حقوق بین الملل معاصر

طبق کنوانسیون مونته ویدیو، دولت به عنوان شخص حقوق بین الملل دارای جمع ? یت دایمی، سرزمین مع ? ین،حکومت و توانایی برقراری روابط با سایر دولت هاست. دولت خودمختار و مستقل، انحصار به کارگیری اجبارفیزیکی را به صورت قانونی در اختیار دارد. از طرف دیگر، دولت واقعیتی حقوقی است، این واقعیت حقوقی بهمنزله یکنظام هنجاری می تواند به صورت الزام آوری، بالاخص به صورت مستقل و مسلّط، ? اعمال اقتدار کند.بر اساس برخی معیارهای عینی، اگر دولتی نتواند در چارچوب مرزهای خود بر سرزمین و مردم خویشاعمال اقتدار نماید و قادر به ارایه خدمات سیاسی به جمع ? یت خود نباشد و در آن سرزمین جنگ های داخلی ومحسوب « ناتوا ن » ، نقض های گسترده حقوق بشر صورت گیرد اما قادر به ح لوفصل این مسایل نباشدمی شود. برجستهترین نمود ناتوانی دولت ، فقدان حکومت مقتدر است. علاوه بر معضلات داخلی، این دولتبه خاطر روانه کردن سیلی از آوارگان به دولت های همسایه و فراهم کردن زمینه های مداخلات بشردوستانه وامکان تبدیل شدن به مامنی برای تروریست ها تهدیداتی جدی را متو ? جه جامع ه بی نالمللی م یکنن د. نامیدنیک دولت به عنوان ضعیف یا ناتوان بیشتر مسیله ارزیابی و بررسی ب یکفایتی آن در اجرای کارویژ ههایشاست. فروپاشی دولت دارای اوصاف داخلی و خارجی است که هم بر جامعه خود و هم بر جامع ه بی نالمللیتاثیر می گذارد؛ با این حال، این دولت طبق حقوق بین الملل معاصر، دولت محسوب م یشوند هرچند دچارسو عملکرد است. دراین مقاله ضمن بررسی ماهیت دولت ناتوان در حقوق بین الملل معاصر به موراد عینی وعملی آن در رویه بین المللی خواهیم پرداخت و از خلال این قضیه م یکوشیم تا برخی ابعاد مبهم قضیه رامورد شناسایی قرار دهیم.