ابعاد حقوقی بهره برداری از هیرمند

رودخانة بین المللی هیرمند یک رودخانة مرزی بین کشورهای افغانستان و ایران می‌باشد که سرچشمة آن در خاک کشور افغانستان واقع شده است و یکی از موضوعات حقوقی سیاسی بین ایران و افغانستان از زمان امضای عهدنامة پاریس 1857 تاکنون بوده است. هدف افغانستان از سدسازی های متعدد بر هیرمند تامین آب مورد نیاز برای شرب، کشاورزی، صنعت، انرژی برق آبی، کنترل سیلاب و ... است. با این حال پیامدهای زیست‌محیطی این سدسازی ها در سطح داخلی و بین‌المللی بحث بر انگیز است. کاهش حقابة ایران منجر به خشکسالی و بیابان زایی، کاهش فراورده های غذایی محلی، فقر گروه‌های حاشیه نشین جامعه و مهاجرت، تغییر شیوة زندگی برخی از ساکنان منطقه از کشاورزی، شکار و ماهیگیری به فعالیت های غیرقانونی چون سرقت، آدم ربایی، قاچاق مواد مخدر، کالا و سوخت شده است. مقاله با روش توصیفی – تحلیلی بر آن است تا با استفاده از رویة داوری و قضایی، عرف بین المللی تعهدات بین المللی افغانستان را در زمینة بهره برداری از هیرمند تبیین نماید و نتیجه می گیرد که دولت افغانستان بموجب تعهدات عرفی متعهد می باشد از رودخانة هیرمند بطور منصفانه و معقول طوری که آسیب جدی به کشور پائین‌دست (ایران) وارد نشود بهره برداری نمایند و علاوه بر آن حل این مسئله نیازمند همکاری هر دو کشور می باشد.

The Legal Aspects of Helmand River Utilization

The Hirmand International River is a border river between Afghanistan and Iran, whose source originated on the territory of Afghanistan, and has been one of the legalpolitical subjects between Iran and Afghanistan since the signing of the Paris Convention of 1857. Afghanistan’s goal is to provide water for drinking, agriculture, industry, hydroelectric power, flood control, and so on. However, the environmental impacts of these dam construction on the domestic and international levels are controversial. Reducing Iran’s right to water leads to drought and desertification, reducing local food products, poverty of marginalized communities and migration, changing the livelihoods of some inhabitants of the region from agriculture, hunting and fishing to illegal activities such as Robbery, kidnapping, drug trafficking, goods and fuel. The paper uses a descriptiveanalytical method to explain the international law of Afghanistan’s international obligations regarding the use of Hirmand through the use of judicial and judicial procedures. It concludes that the Government of Afghanistan is committed to using its customary commitments to use the Hirmand River fairly and reasonably so that it does not seriously impair the downstream state (Iran), and in addition, solving this problem requires the cooperation of each Two countries.