اثربخشی روش درمان مبتنی بر طرحواره درمانی هیجانی بر بهبود کیفیت زندگی بیماران دیالیزی مراجعه کننده به مراکز دیالیز دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال 1398

مقدمه: همودیالیز یکی از درمان های موثر جایگزینی عملکرد کلیه در بیماران مبتلا به نارسایی مزمن کلیه است، بهره‌مندی از این روش، در کنار افزایش طول عمر؛ می‌تواند کیفیت زندگی دریافت‌کنندگان این نوع خدمت را تهدید نماید. بنابراین مطالعه حاضر با هدف بررسی اثربخشی روش مبتنی بر طرحواره درمانی هیجانی بر بهبود کیفیت زندگی بیماران دیالیزی انجام شد. مواد و روش‌ها: مطالعه کنونی کاربردی و نیمه آزمایشی بوده و به صورت پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل طراحی و پیاده‌سازی گردید. کلیه بیماران سرپایی تحت درمان با دستگاه دیالیز در مراکز درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران، در سال 971398 جامعه آماری مطالعه را تشکیل می‌دادند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها، پرسشنامه کیفیت زندگی مرتبط با بیماران کلیوی بود، پس از اجرای پروتکل درمانی توسط تیم پژوهش طی هشت جلسه 90 دقیقه‌ای در گروه مداخله، تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار spss نسخه 24 صورت پذیرفت.نتایج: نتایج مطالعه نشان داد پروتکل درمانی مبتنی بر طرحواره درمانی هیجانی بر تمامی ابعاد کیفیت زندگی تاثیر داشته و منجر به افزایش نمره میانگین نسبت به پیش‌آزمون شده است. همچنین؛ تفاوت معناداری بین گروه‌ها، هم در بعد عمومی و هم در بعد اختصاصی کیفیت زندگی بیماران دیالیزی وجود دارد.نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های پژوهش می‌توان بیان کرد که روش طرحواره درمانی هیجانی بر بهبود کیفیت زندگی بیماران دیالیزی موثر بوده و می‌توان به‌عنوان یک مداخله موثر در بهبود کیفیت زندگی بیماران به کار گرفته شود

The effectiveness of emotional schema therapy based on improving the quality of life of dialysis patients referred to dialysis centres of Tehran University of Medical Sciences in 1398

Introduction: Hemodialysis is one of the effective therapies in patients with chronic renal failure. Along with increasing life expectancy as a benefit of this treatment; this type of service can threaten the quality of life of recipients. Therefore, the present study was conducted to investigate the effectiveness of emotional schemabased therapy on improving the quality of life of dialysis patients. Materials and Methods: The current semiexperimental, applied study was designed and implemented as pretestposttest research with a control group. All outpatients treated with dialysis instrument in medical centres affiliated to Tehran University of Medical Sciences in 20092010 were the statistical population of the study and the quality of life questionnaire related to kidney patients used for data collection. After the research team performed the treatment protocol in 8 sessions of 90 minutes in the intervention group, the research data were analyzed using SPSS24. Results: The results of the study showed that the treatment protocol based on emotional schema therapy influence all aspects of quality of life and increase the mean score compared to the pretest. Also, there is a significant difference between the groups, both in the general dimension and specific dimension of dialysis patientchr('39')s quality of life. Conclusion: As the study findings show, it can be stated that emotional schema therapy is effective in improving the quality of life of dialysis patients and can be used as a useful intervention to improve the quality of life of patients.