بررسی نقش واسطه ای فرسودگی شغلی در رابطه میان کیفیت زندگی کاری و عملکرد شغلی پرستاران شاغل در مراکز آموزشی درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی قزوین

زمینه و هدف: یکی از مهم ترین عواملی که بر عملکرد شغلی پرستاران در محیط های کاری اثر گذاشته و توان آنان را برای انجام موثر وظایف و مسئولیت های شغلی تحت الشعاع قرار می دهد، فرسودگی شغلی است. هدف از مطالعه حاضر بررسی نقش واسطه ای فرسودگی شغلی در رابطه میان کیفیت زندگی کاری و عملکرد شغلی پرستاران شاغل در مراکز آموزشی درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی قزوین در سال 1396 بود.مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع توصیفی مقطعی بوده که در بین 178 نفر از پرستاران شاغل در بخش های اورژانس بیمارستان های آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی قزوین انجام گرفت. برای سنجش متغیرهای اصلی پژوهش از سه پرسشنامه استاندارد کیفیت زندگی کاری walton (quality of working life/qwl)، فرسودگی شغلی maslach and jackson (job burnout) و عملکرد شغلی paterson (job performance) استفاده شد و داده های حاصل توسط نرم افزار spss نسخه 20 با آزمون های آماری توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون خطی چندگانه و تعدیل یافته مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و سطح معناداری زیر 0.05 در نظر گرفته شد.نتایج: نتایج بدست آمده از مطالعه حاضر نشان داد که اکثریت پرستاران از کیفیت زندگی کاری پائینی برخوردار بوده، تا حد متوسطی توجهی فرسودگی شغلی را تجربه کرده و عملکرد شغلی در حد متوسط به بالا داشته اند. همچنین کیفیت زندگی کاری پرستاران عامل 21% (r2= 0.21 p=0.04) از تغییرات در متغیر عملکرد شغلی آنها بوده است و از سویی این ارتباط تحت تاثیر نقش واسطه ای متغیر فرسودگی شغلی نیز قرار داشته است ( β≠0, p=0.02).نتیجه گیری: توجه به اهمیت کیفیت زندگی کاری و تلاش در جهت ایجاد بسترهای مناسب در راستای تقویت ابعاد مختلف کیفیت زندگی کاری می تواند نقش موثری در بهره وری کارکنان داشته و شرایط لازم برای پیشبرد اهداف عملکردی آنان را فراهم سازد.