ارائه مدلی برای زمانبندی پویای جراحی قلب باز با درنظر گرفتن محدودیت ضرب‌الاجل جراحی بیمار

زمینه و هدف: اتاق های عمل در هر مرکز درمانی از حساس ترین واحدهای مرکز می باشند که زمانبندی و برنامه ریزی عملیات آنها از اهمیت ویژه ای برخوردار بوده و بهینه سازی آنها تاثیر بسزایی در بهینه سازی کل مجموعه دارد. زمانبندی جراحی قلب علاوه بر محدودیت های نیروی انسانی، زمانی و تسهیلاتی، شامل محدودیت ضرب الاجل جراحی بیمار نیز می باشد که در این پژوهش هدف زمانبندی جراحی ها با درنظر گرفتن این پارامتر می باشد. مواد و روش ها: در این پژوهش کمی که از مطالعات نوع مقالات پژوهشی اصیل می باشد یک الگوریتم 1+3 فازی پیشنهاد شد. این الگوریتم علاوه بر پایش محدودیت ها و ضرب الاجل جراحی، به عدم قطعیت نیز توجه دارد. لازم به ذکراست بیماران نیز به دو دسته اورژانسی و غیر اورژانسی تقسیم گردیدند که این الگوریتم صرفا به زمانبندی موارد غیر اورژانسی می پردازد. در این پزوهش 343 بیمار مورد ارزیابی قرار گرفتند.نتایج: با بررسی اطلاعات مربوط به یک دوره 6 ماهه از مرکز قلب و عروق شهید رجایی تهران، بهبود 11 درصدی نسبت به فرایند نوبت دهی موجود در پایش ضرب الاجل بیماران ایجاد شده است. میزان بهینه سازی اغلب مربوط به تفاوت در انتخاب بیماران براساس ضرب الاجل آنها جهت جراحی می باشد که در الگوریتم حاضر سهم عمده ای از بیماران انصرافی مورد خدمت دهی قرار داده شده اند. همچنین دیگر مزیت الگوریتم پیشنهادی نسبت به فرایند موجود پویای الگوریتم و اعمال عکس العمل مناسب در برابر تغییرات بوجود آمده می باشد.نتیجه گیری: درصورت پایش قطعی ضرب الاجل ها، هرچه طول صف بیشتر باشد، احتمال پذیرش بیماران غیراورژانسی با ضرب الاجل کوتاه تر کاهش می یابد.