تبیین تاریخی شخصیت و رفتار اجتماعی همسران رسول خدا (ص) (با تاکید بر قرآن کریم و بافت تاریخی صدر اسلام)

طبق مبانی دینی، زنان پیامبر (ص) عموماً در احکام مرتبط با زنان مومن عادی مشترک‌اند اما نهی خاص ایشان از مواردی، همچون: «دل‌بستگی به دنیا، سخن گفتن عشوه‌گرانه با مردان و خودنمایی همچون دوره جاهلیت»، و دستورات مجدد در مورد واجبات عمومی بانوان، مانند: ماندن در خانه، نیز تهدید آنان مبنی بر مبتلا شدن به عذاب مضاعف در صورت آشکار شدن فاحشه‌ای از ایشان، نشانگر این حقیقت است که دست کم برخی از آنان که سبب نزول پاره‌ای از آیات مرتبط با این احکام‌اند، در جایگاهی والا از مراتب ایمانی نیستند. تنها عبارتی که برخی از دانشمندان و مفسران آن را دال بر مدح زنان پیامبر (ص)، دانسته و از آن، وجوب تکریم ایشان را تلقی کرده‌اند، «و ازواجه امهاتهم» (احزاب، 6) است که بر پایه برخی از آموزه‌های بلاغی، و دلایل قرآنی از جمله، آیه: «حرمت علیکم امهاتکم» (نساء، 23) و آیه: «و لا ان تنکحوا ازواجه من بعده ابداً» (احزاب، 53) باید گفت که این آیه هم، همسران پیامبر (ص) را مورد تکریم واقع نساخته و تنها در ضمن تشبیهی بلیغ، حرمت ازدواج با آنان را پس از وفات پیامبر اکرم (ص) مورد تاکید قرار داده است.

historical explanation of the character and social behavior of the wives of the messenger of allah (pbuh)(with an emphasis on the holy qur’an and the historical context of early islam)

according to the religious foundations, the prophet’s women generally share the rulings related to ordinary believing women, but their special prohibition of things such as: &attachment to the world, talking flirtatiously with men and ostentation as in the period of ignorance&, and re-orders regarding the general duties of women. the re-injunctions regarding the general duties of women, such as staying at home, as well as threatening them with double punishment if they are found to be prostitutes, indicate the fact that at least some of them, which caused the revelation of some of the verses related to this are rules, that are in a high place in terms of faith. the only sentence that some scholars and commentators consider to be the praise of the prophet’s wives, and consider it as an obligation to honor them, is the verse: &... and his wives are their mothers...& (aḥzāb, 6) it is based on some rhetorical teachings and qur’anic reasons, including the verse: &it is forbidden for you, your mothers…& (nisá, 23) and the verse: &... you should not offend the apostle of allah, nor may you ever marry his wives after him.&(aḥzāb, 53) it should be said that this verse did not actually honor them and only emphasized the sanctity of marrying them after the death of the holy prophet (pbuh) in a simile.