مقایسه برخی مشخصه‌های کمی قطعه مدیریت‌شده به روش دانگ واحد با قطعه شاهد (مطالعه موردی: جنگل‌های سری سه سنگده)

طرح جنگل‌داری سنگده در سال 1348 در قالب شیوه پناهی به اجرا درآمد و برش نهایی بین سال‌های 1370 تا 1374 انجام شد. این پژوهش به‌منظور مقایسه برخی مشخصه‌های کمی قطعه شاهد و یکی از قطعات دانگ واحد با نمونه‌برداری به روش منظم تصادفی و ابعاد شبکه 150×100 متر در جنگل‌های سری سه طرح جنگل‌داری مذکور انجام شد. نتایج نشان داد که میانگین موجودی در هکتار قطعه شاهد و دانگ به‌ترتیب 464/27 و 240/95 سیلو، میانگین تعداد در هکتار، 232 و 599 اصله، متوسط سطح مقطع در هکتار، 31/69 و 22/74 متر مربع، میانگین قطر درختان، 39/9 و 21 سانتی‌متر، متوسط ارتفاع، 28/3 و 21/27 متر و ساختار جنگل در قطعه شاهد دو و سه‌اشکوبه بود، اما در دانگ یک و دواشکوبه بود. متوسط تعداد در هکتار پایه‌های با قطر کمتر از 12/5 سانتی‌متر (زادآوری) در قطعه شاهد 1487 و در دانگ 715 اصله بود که به‌جز در طبقه قطری 7/5 تا 12/5 سانتی‌متر، در طبقه‌های دیگر فراوانی پایه‌ها در دانگ نسبت به قطعه شاهد کمتر بود. در مورد متوسط موجودی، تراکم، سطح مقطع، قطر و ارتفاع درختان، بین قطعه شاهد و دانگ واحد اختلاف معنی‌داری وجود داشت، بنابراین با این‌که در برخی از مشخصه‌ها نتایج مورد انتظار به‌دست آمد و شیوه مذکور به‌نسبت موفق عمل کرده بود، اما با توجه به وجود پایه‌های مادری و زادآوری پیش‌بجا و آمیختگی، نتایج مورد انتظار به‌دلیل نحوه و دقت اجرای آن با شرایط مطلوب تا حدودی فاصله داشت.