اثرات روش ذخیره نزولات آسمانی و دور آبیاری روی رشد و استقرار اولیه نهال‌های کهور ایرانی و کنار در جنوب بلوچستان

برای تعیین مناسب‌ترین روش ذخیره نزولات و دور آبیاری روی رشد و استقرار اولیه دو گونه درختی، به‌منظور جنگلکاری در مناطق جنوب استان سیستان و بلوچستان، این تحقیق در منطقه دشتیاری چابهار به اجرا درآمد. آزمایش بصورت طرح آماری کرت‌های خرد شده (split-plot) در قالب بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تکرار طی پنج سال روی دو گونه کهور ایرانی (prosopis cineraria) و کنار (ziziphus spina-christi ) اجرا شد. فاکتور اصلی روش ذخیره نزولات در دو سطح (تورکینست و بند خاکی) و فاکتور فرعی دور آبیاری در سه سطح (10، 20 و 30 روز) بود. تیمارهای بند خاکی و دور آبیاری 20 روزه با توجه به شرایط رایج در منطقه به‌عنوان تیمار شاهد انتخاب شدند. نتایج آزمایش نشان داد تیمار دور آبیاری 10 روزه مناسب‌ترین تیمار آبیاری برای استقرار گونه‌ها بود و باعث درصد زنده‌مانی بالاتر و صفات رویشی و استقرار بهتر نهال‌ها شد. گونه کهور ایرانی از نظر زنده‌مانی و استقرار نسبت به گونه کنار شرایط مناسب‌تری داشت. تیمار ذخیره نزولات به روش تورکینست و بند‌خاکی، از نظر تاثیر روی زنده‌مانی و سایر صفات گونه‌های کاشته شده در بسیاری موارد معنی‌دار نبود، اما از نظر تاثیر روی صفات رویشی و استقرار گونه‌ها، روش ذخیره نزولات به شیوه بند خاکی موثرتر بود.