مقایسه کمی خردزیستگاه‌ها در جنگل‌های خزان کننده با سابقه مدیریتی متفاوت (مطالعه موردی‌: جنگل گلبند- نوشهر)

تحقیق حاضر به‌منظور بررسی خردزیستگاه‌ها در پارسل 317 (پارسل مدیریت شده) و پارسل 318 (پارسل شاهد) سری جمند گلبند واقع در نوشهر مازندران انجام شد. روش آماربرداری منظم تصادفی با ابعاد شبکه 200×100 متری و قطعات نمونه 10 آری انتخاب شد. در هر قطعه نمونه نوع و تعداد هر یک از خردزیستگاه‌های تعریف شده ثبت گردید. همچنین گونه درخت میزبان هر خردزیستگاه تعیین شد و قطر برابرسینه آن اندازه‌گیری گردید. نتایج نشان داد که میانگین تعداد در هکتار درختانی که میزبان انواع خردزیستگاه قرارگرفته اند در پارسل مدیریت شده 1/28 اصله و در پارسل شاهد 7/26 اصله است و با انجام آزمون t مشخص شد که این اختلاف معنی‌دار نمی باشد. میانگین تعداد انواع خردزیستگاه در هکتار در پارسل مدیریت شده و پارسل شاهد بدین شرح بوده است: درخت دارای شکاف سطحی 6/0 و 3، خشکه‌دار سرپا 6/5 و 5/11، خشکه دار افتاده 6/5 و 4/5، دارکوب زده 4/4 و 4/5، سرشکسته 5 و 8/0، قارچ زده 6/0 و 5/1، ریشه کن شده 6/0 (فقط در پارسل مدیریت‌شده) و درخت حفره دار و در حال پوسیدگی 10 و 8/3. نتایج آزمون من‌ویتنی نشان داد که تنها بین میانگین تعداد درخت حفره‌دار و در حال پوسیدگی بین دو پارسل تفاوت معنی داری وجود دارد، اما در پارسل مدیریت شده تعداد درختان میزبان خردزیستگاه‌ها در طبقات قطری 30 و 60 سانتی‌متر نسبت به پارسل شاهد بیشتر است و در طبقه قطری90 سانتی‌متر، پارسل شاهد دارای تعداد درختان میزبان بیشتری نسبت به پارسل مدیریت شده است؛ اما تفاوت معنی داری از لحاظ تعداد درختان میزبان در طبقات قطری مختلف در دو پارسل مشاهده نشده است. در پارسل مدیریت شده گونه ممرز و در پارسل شاهد گونه راش میزبان خردزیستگاه‌های بیشتری بوده اند. البته در هر دو پارسل گونه راش میزبان خردزیستگاه‌های متنوع‌‌تری قرارگرفته است.