بررسی رابطه کمال گرایی بهنجار و نوروتیک با خودناتوان سازی و زیر مقیاس های آن در دانشجویان پسر

هدف : هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه کمال گرایی بهنجار و نوروتیک با خود ناتوان سازی و زیر مقیاس های آن (خلق منفی، تلاش و عذر تراشی) در دانشجویان پسر بود. روش: روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی می باشد. با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای 350 نفر از دانشجویان پسر مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه تهران انتخاب شدند. ابزار: شرکت کنندگان مقیاس های خودناتوان سازی جونز و رودوالت (1982) و مقیاس تری شورت و همکاران (1995) را تکمیل کردند. داده ها به وسیله آزمون های همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: کمال گرایی بهنجار با خودناتوان سازی و مولفه های خلق منفی و عذرتراشی رابطه منفی معنادار و با مولفه تلاش رابطه مثبت و معناداری داشت. از طرف دیگر کمال گرایی نوروتیک با خود ناتوان سازی و مولفه های خلق منفی و عذرتراشی رابطه مثبت و معناداری داشت اما با مولفه تلاش رابطه معناداری نداشت. همچنین کمال گرایی بهنجار و نوروتیک به صورت همزمان بیشترین قدرت پیش بینی را به ترتیب برای خلق منفی، خودناتوان سازی کلی، عذرتراشی و تلاش داشتند. نتیجه گیری: با توجه به یافته های این تحقیق می توان نتیجه گرفت که با افزایش نمرات افراد در کمال گرایی بهنجار، رفتارهای خودناتوان ساز آنها کاهش می یابد، در حالیکه با افزایش نمره کمال گرایی نوروتیک رفتارهای خودناتوان ساز آنها افزایش می یابد. همچنین می توان از روی ابعاد بهنجار و نوروتیک کمال گرایی خود ناتوان سازی دانشجویان را به طور مستقیم پیش بینی نمود.

Studying the Relationship between Normal and Neurotic Perfectionism and Self-Handicapping and its Subscales among Male University Students

Aim: The present research was aimed to determine the relationship between normal and neurotic perfectionism, and selfhandicapping and its subscales (negative mood, effort, and excusemaking) among male university students. Method: The method of the current research was descriptivecorrelational. Total of 350 male postgraduate students from University of Tehran were selected by cluster sampling method. The participants completed the Jones Rhodewalt SelfHandicapping Scale (1982) and the TerryShort, Owens, Slade, and Dewey's Perfectionism Scale (1995). The collected data was analyzed through Pearson linear correlation and linear regression analysis. Results: Normal perfectionism showed a significant negative correlation with selfhandicapping and components of negative mood and excusemaking, and there was a positive and significant relationship between normal perfectionism and the effort component. On the other hand, neurotic perfectionism had a significant negative relationship with selfhandicapping and components of negative mood and excusemaking, but it showed no significant relationship with the component of effort. Also, normal and neurotic perfectionism concurrently showed the most prediction power for negative mood, the total selfhandicapping, excusemaking, and effort, respectively. Conclusions: With increase in students' scores in domain of normal perfectionism, their selfhandicapping behaviors seems to decrease, while an increase in their neurotic perfectionism scores appears to correlate with increased selfhandicapping behaviors. It is also possible to directly predict the students' selfhandicapping through normal and neurotic dimensions of perfectionism.