اثربخشی آموزش الگوی چند‌محوری شفیع‌آبادی با سازه‏گرایی ساویکاس بر خودکارآمدی درتصمیم‌گیری شغلی بیکار‌شدگان جویای کار تحت پوشش بیمه بیکاری

هدف این پژوهش مقایسه اثربخشی الگوی چند محوری شفیع آبادی (smpvc) با نظریه سازه گرایی ساویکاس (scct) بر خودکارآمدی در تصمیم گیری شغلی بیکار شدگان تحت پوشش وزارت تعاون کار و رفاه اجتماعی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه بیکار شدگان جویای کار بالای دیپلم مراجعه کننده به اداره های کار شهر تهران بود که از بین آن ها 45 نفر به شیوه تصادفی انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه 15 نفری (دو گروه آزمایشی با رویکرد آموزشیsmpvc وscct و یک گروه کنترل) قرار گرفتند. برای گردآوری اطلاعات از مقیاس خود کارآمدی در تصمیم گیری شغلی (بتز و همکاران، 1996) استفاده شد. پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون_ پس آزمون و آزمون پیگیری همراه با گروه کنترل بود. گروه های آزمایشی در 6 جلسه90 دقیقه ای تحت آموزشهای مطابق با رویکردها مورد بررسی قرار گرفتند. خودکارآمدی شرکت کنندگان قبل از اجرای مداخله و پس از آن و همچنین بعد از گذشت یک ماه مورد اندازه گیری قرار گرفت. تجزیه و تحلیل آماری داده ها با استفاده از تحلیل کوورایانس چندمتغیری و اندازه گیری مکرر نشان داد که برنامه های آموزشی بر خودکارآمدی تصمیم گیری شغلی تاثیر داشت. این تاثیر حتی پس از گذشت یک ماه از ثبات و مانایی کافی برخوردار بود. روش آموزشی scct بر زیر مولفه های خودارزیابی و اطلاعات شغلی تاثیر بیشتری داشت و smpvc بر مولفه های انتخاب هدف، برنامه ریزی و حل مساله موثر بود. در حالیکه درتمامی مولفه های خودکارآمدی در تصمیم گیری شغلی شرکت کنندگان در هر دو شیوه مداخله بطور معناداری نسبت به گروه کنترل از عملکرد بالاتری برخوردار بودند. در مجموع دو رویکرد مداخله ای (smpvc) و ((scct تاثیر ات مطلوبی بر روی ارتقاء خودکار آمدی در تصمیم گیری شغلی داشتند.

Comparing the Effectiveness of Shafiabadi’s Multi-Axial Pattern Training with Savickas Vocational Construction on Career Decision-Making Self-Efficacy in Work-Seeking Unemployed Covered with Unemployed Insurance

Rezaei, A Shafiabadi, A Falsafinejad, M The purpose of this study was to compare the effectiveness of training using Shafiabadi rsquo;s multiaxial pattern of vocational choice and Savickas career construction on career decision making selfefficacy in the unemployed jobseekers who are covered by unemployment insurance. Sample population for this research included the unemployed jobseekers referred to job centers in Tehran. 45 people were selected by random sampling method, and were randomly divided into 3 groups 15 persons in each group with SMPVC and SCCT educational approach, and the third group of 15 persons in the control group. For data collection, career decisionmaking selfefficacy scale was used. Six 90minute training sessions were conducted for the two experimental groups. Career decisionmaking selfefficacy was measured before the intervention (pretest) and after (posttest), and also after one month (followup). Statistical analysis showed that training programs seems to have an effect on career decisionmaking selfefficacy. This effect is still seen after a month, showing relatively stable and reliable measures. The SCCT training approach appeared to be more effective on selfappraisal and occupational information, while the SMPVC method seemed to be more effective in subscales (components) of goals selection, making plans, and problemsolving. In conclusion, it was notable that both training approaches yielded significantly higher career decisionmaking selfefficacy measures, compared with the control group.