مقایسه تحریف‌های شناختی در افراد دارای معلولیت جسمی _ حرکتی با تحمل پریشانی بالا و پایین

هدف: هدف از پژوهش حاضر مقایسه تحریف های شناختی افراد دارای معلولیت جسمی _ حرکتی با تحمل پریشانی بالا و پایین بود. روش: این مطالعه از نوع پژوهش های علی _ مقایسه ای بود. جامعه آماری شامل کلیه معلولین جسمی حرکتی شهر تهران در سال 1392 بود و نمونه گیری به صورت تصادفی انجام شد. با مراجعه به سه مرکز آموزش و نگهداری از افراد دارای معلولیت جسمی _ حرکتی شهر تهران 71 نفر با کسب رضایت آگاهانه در این پژوهش شرکت کردند. داده ها با استفاده از دو پرسشنامه تحریف های شناختی (سالار، 1387) و تحمل پریشانی (سیمونز و گاهر، 2005) جمع آوری و با استفاده از آزمون تحلیل واریانس چند متغییره مورد تحلیل آماری قرارگرفتند. یافته ها: مقدارf محاسبه شده در نمره کلی تحریف شناختی در سطح 000/0>p معنادار بود به عبارتی میزان تحریف شناختی در گروه دارای تحمل پریشانی پایین بطور معناداری بیشتر از گروه دارای تحمل پریشانی بالا بود. مقادیر fمحاسبه شده در تمامی خرده مقیاس های پرسشنامه تحریف شناختی بجز شخصی سازی نیز در سطح 001/0>p معنادار بود. نتیجه گیری: نتایج نشان داد افراد دارای معلولیت جسمی _ حرکتی با تحمل پریشانی پایین از تحریف های شناختی بیشتری استفاده می کنند.

Comparison of Cognitive Distortions in Individuals with Physical-Movement Handicap with High and Low Distress Tolerance

Asiyeh Shariatmadar , ahra Gharavi Aim: The goal of the present research was to compare cognitive distortions in individuals with physicalmovement handicap whose distress tolerance is high or low. Method: The method used in this research was of ex post facto causalcomparative type. Statistical population was all of the individuals with physicalmovement handicap in Tehran, Iran, during the year 2013. For data collection, random sampling was used, and participants came from three educational/residential centers for individuals with physicalmovement handicap in Tehran. Total of participants in this research included 71 qualified individuals. Tools for data collection were cognitive distortions (Salar, 1387) and distress tolerance (Simons and Gaher, 2005) questionnaires, both of which are considered selfreport tests. Data were statistically analyzed through multivariate analysis. Results: The Fvalue calculated on the total score of cognitive distortions at the level of P <0/000 was significant. In other words, the cognitive distortions in the group with low distress tolerance were significantly higher than in the group with high stress tolerance. Calculated Fvalues for all subscales of cognitive distortions questionnaire except for personalization in the level of P <0/001 was significant. Conclusions: Results obtained from this research indicate that individuals with physicalmovement handicap with low distress tolerance seem to use more cognitive distortions.