آسیب شناسی فرهنگ و اخلاق کار

این مقاله بر این مدعاست که فناوری ، افزایش دانش ها ، مهارت ها ، تغییر ساختارها ، سرمایه کلان و تخصیص بودجه بیشتر به تنهایی نمی تواند راهگشای مسائل آموزش و پرورش و ضامن رشد انسان ها یی برتر و جامعه ای پویا و توسعه یافته باشد . به عبارت دیگر در بین سه عامل توسعه یعنی سرمایه ،‌ تکنولوژی و نیروی کار، نیروی کار نقش محوری دارد ؛ و بدون ایجاد فرهنگ یا اخلاق و وجدان کار ، دو عامل دیگر اگرچه به جای خود حائز اهمیت هستند ، معوق می مانند . فناوری بدون فرهنگ کار مانند علم بدون ایمان است . بررسی ها نشان می دهند که فرهنگ کار در ایران بسیار ضعیف است . این زنگ خطری است که به نظام آموزشی هشدار می دهد ، تا برای پیشگیری و حل مسئله اقدام کند . باید به کار به عنوان فعالیتی که در جای جای زندگی فرد، در ابعاد اقتصادی، ‌اجتماعی و روانی او، اثر می گذارد و بخش اعظم هویت اورا شکل می دهد توجه بیشتری مبذول گردد و برای آموزش صحیح فرهنگ کار و درونی ساختن آن برنامه ریزی شود . نگارنده با بهره گیری از دیدگاه رشد پیوسته و تاکید بر یکی از هدفهای مدرسه - که کمک به هر دانش آموز درآماده شدن برای زندگی کار و ادامه یک حرفه است ، معتقد است که آموزش فرهنگ صحیح کار باید از خانواده شروع شود و در مدرسه از طریق فراهم ساختن زمینه های لازم همکاری بین خانه ، مدرسه و جامعه تقویت گردد .