تاثیر مداخله مبتنی بر هستی‌شناسی دینی بر نشانگان بالینی و تفکر وجودی دانشجویان دارای اختلال افسردگی: یک مطالعه موردی خط پایه

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر مداخله مبتنی بر هستی‌شناسی دینی بر نشانگان بالینی و تفکر وجودی دانشجویان دارای اختلال افسردگی انجام شد. روش: این پژوهش در چارچوب یک مطالعه‌ی آزمایشی تک موردی در سه دانشجوی دارای نشانگان افسردگی که به روش نمونه‌گیری هدفمند از بین دانشجویان دانشگاه اردکان در سال تحصیلی 1402-1401 انتخاب شده بودند انجام شد. شرکت‌کنندگان 8 جلسه مداخله مبتنی بر هستی‌شناسی دینی را به صورت فردی دریافت کردند و دو بار در طی مرحله خط پایه، سه بار در طی مرحله درمان و دو بار در طی مرحله پیگیری با استفاده از پرسشنامه افسردگی بک (1996) و مقیاس تفکر وجودی  آلن و شرر (2012)، مورد سنجش قرار گرفتند. برای تحلیل داده‌ها از روش تحلیل نموداری، تعیین درصد بهبودی و شاخص تغییر پایا استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که پیشرفت‌های بالینی و آماری معنی‌داری در کاهش نشانگان بالینی و افزایش تفکر وجودی بعد از مداخله به دست آمد (01/0>p). در مدت دو ماه پیگیری نیز پیشرفت‌های به دست آمده در طول مداخله حفظ شد که بیانگر پایداری اثرات درمان بود. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج به دست آمده، می‌توان از مداخله مبتنی بر هستی‌شناسی دینی جهت کاهش نشانگان بالینی و افزایش تفکر وجودی دانشجویان دارای اختلال افسردگی استفاده کرد.با توجه به اینکه جامعه ایران دارای یک بافت دینی منسجم می‌باشد و مذهب جایگاه ویژه‌ای در زندگی افراد دارد، این مداخله می‌‌تواند در کاهش نشانگان افسردگی رهگشا باشد. 

the effect of religious-ontological-based intervention on clinical symptoms and existential thinking of students with depressive disorder: a multiple baseline case study

aim: the purpose of the present study was to investigate the effect of religious-ontological-based intervention on clinical symptoms and existential thinking of students with depressive disorder. methods: this research was carried out in the framework of a single-case experimental study with three students with symotomos of depression who were selected through purposeful sampling from the students of ardakan university (yazd, iran) during the academic year of 2022-2023. each individual participant received 8 sessions of intervention based on religious ontology, twice during the baseline phase, three times during the treatment phase, and twice during the follow-up phase. beck depression questionnaire (1996) and allen and scherer’s scale of existential thinking (2012) were utilized as measurement instruments. to analyze the data, graphical analysis method was used to determine the recovery percentage and reliable change index. findings: the findings showed significant clinically and statistical improvements in the existential thinking and decreased depression after treatment (p<.01). after two months, a follow-up was done where differences were maintained, which indicates the sustainability of the therapeutic effects. conclusion: regarding the results, it can be concluded that religious-ontological-based intervention can be used to increase the existential thinking and to reduce depression in the students with depressive disorder. considering that iranian society has a coherent religious context and religion has a special status in people’s lives, this intervention can be effective in reducing depression symptoms.