مقایسه اثربخشی درمان شفقت خود، شفقت خود مبتنی بر آموزه‌های توحیدی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر شادکامی و کیفیت زندگی زنان افسرده متاهل

هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی سه رویکرد درمان شفقت خود، شفقت مبتنی بر آموزه‌های دینی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش افسردگی زنان متاهل صورت گرفت. روش: پژوهش حاضر با روش شبه‌آزمایشی از نوع پیش‌آزمون و پس‌آزمون با استفاده از سه گروه آزمایشی و یک گروه کنترل انجام شد. جامعه‌آماری پژوهش کلیه‌ زنان مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره شهر یزد در سال 1399 بودند که برای آن‌ها تشخیص افسردگی داده‌شده بود. تعداد افراد نمونه 40 نفر بودند که به‌روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه آزمایشی و یک گروه گواه جایگزین شدند. به‌منظور سنجش شادکامی و کیفیت‌زندگی افراد نمونه از مقیاس رضایت از زندگی دینر و همکاران (1985) و مقیاس شادکامی آکسفورد آرگایل و لو (1989) استفاده شد. به منظور تحلیل داده‌های پژوهش از روش تحلیل‌کوواریانس استفاده شد. یافته‌ها: تحلیل یافته‌های پژوهش نشان داد که هر سه روش درمانی بر بهبود شادکامی (f=33.25 و اندازه اثر، 0.792) و کیفیت زندگی (89.38= f و اندازه اثر، 0.911) زنان اثربخش بوده‌اند (p<0/01). همچنین نتایج مقایسه زوجی گروه‌ها نشان داد که درمان‌های به کار رفته در افزایش شادکامی تفاوت معنادار با یکدیگر نداشتند اما درمان شفقت مبتنی برآموزه‌های مذهبی نسبت به دو درمان دیگر اثربخشی بیشتری بر بهبود کیفیت زندگی زنان داشت (p<0/01) نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که هر سه روش در افزایش شادکامی و بهبود کیفیت زندگی زنان متاهل افسرده تاثیر دارند همچنین بررسی تفاوت گروه‌ها مشخص شد کرد که اثربخشی روش‌های درمانی در بهبود کیفیت زندگی بیشتر است.

comparison of the effectiveness of self-compassion treatment, self-compassion based on monotheistic teachings, and treatment based on acceptance and commitment on happiness and quality of life of depressed married women

aim: the aim of this study was to compare the effectiveness of three approaches of self-compassion treatment, compassion based on religious teachings, and treatment based on acceptance and commitment to reduce depression in married women. methods: the present study was performed through quasi-experimental method of pre-test and post-test using three experimental groups and one control group. the statistical population of the study was all women referred to counseling centers in yazd in the year 2020 who were diagnosed with depression. the sample size was 40 people who were selected through available sampling method and randomly assigned to three experimental groups and one control group. in order to measure the happiness and quality of life in the sample, life satisfaction scale of diner et al. (1985), and the oxford happiness scale of argyle and lou (1989) were used. in order to analyze the research data, the analysis of covariance was used. results: the analysis of the findings showed that all three treatments were effective in improving happiness (f=33.25 and effect size, 0.792) and quality of life (f= 89.38 and effect size, 0.911) in women (p<0/01). also, the results of pairwise comparison of the groups showed that the treatments used in increasing happiness were not significantly different from each other, but compassion treatment based on religious teachings was more effective in improving women’s quality of life than the other two treatments (p<0.01). all three methods are effective in increasing happiness and improving the quality of life of depressed married women.