تعیین اثربخشی ترکیب دو روش خانواده درمانی بافت‌نگر و ساختاری بر همبستگی و راهبردهای مقابله‌ای زوج‌های دارای نارضایتی زناشویی

هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی ترکیب دو روش خانواده درمانی بافت نگر و ساختاری بر همبستگی و راهبردهای مقابله‌ای زوج‌های دارای نارضایتی زناشویی بود. روش پژوهش: طرح پژوهش نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری دو ماهه با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش تمام زوج‌های دارای نارضایتی زناشویی مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره خانواده در شهر بیرجند که در 6 ماه اول سال 98 به این مراکز مراجعه کردند که از میان آنها 20 زوج دارای نارضایتی زناشویی به صورت در دسترس و هدفمند انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (10 زوج) و کنترل (10 زوج) قرار داده شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه راهبردهای مقابله‌ای لازاروس و فولکمن (1988) و مولفه همبستگی پرسشنامه اولسون، پورتنر و لوی (1996) بود که به منظور جمع آوری اطلاعات در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری بر روی آزمودنی‌ها اجرا شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون تجزیه و تحلیل واریانس با اندازه گیری‌های مکرر استفاده شد. یافته ها: یافته‌ها حاکی ازاین بود که تلفیق دو روش خانواده درمانی بافت نگر و ساختاری بر همبستگی و راهبردهای مقابله‌ای مساله‌مدار زوج‌های دارای نارضایتی زناشویی تاثیر دارد(0.05›p)؛ لازم به ذکر است، ماندگاری اثر درمان بعد از دو ماه حفظ شده است (0.05›p)؛ نتایج نشان داد، تلفیق دو روش خانواده درمانی بافت نگر و ساختاری بر راهبردهای مقابله‌ای هیجان‌مدار زوج‌ها تاثیر نداشت (0.05‹p). نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که تلفیق روش‌های خانواده درمانی بافت نگر و ساختاری باعث همبستگی و راهبردهای مقابله مساله‌مدار زوج‌های دارای نارضایتی زناشویی گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل شده است.

investigating the effectiveness of combining contextual and structural family therapies on cohesion and coping strategies of couples with marital dissatisfaction

aim: the present study aimed at investigating the effectiveness of combining contextual and structural family therapies on cohesion and coping strategies of couples with marital dissatisfaction. methods: this ‎experimental ‎research study utilized a pretest-‎posttest and two-month follow-‎up, with ‎control group design. the research population consisted of all couples with marital dissatisfaction who referred to family counseling centers in city of birjand during the first 6 months of 2019. furthermore, 20 couples with marital dissatisfaction were selected as the participants of the study using convenience and purposive sampling and were randomly assigned to either the experimental or control groups (10 couples in each group). the experimental group received the treatment for ten 90-minute weekly ‎sessions and the control group received no intervention during this time. the research instruments included the lazarus and folkman (1988) coping strategies questionnaire and the olson, portner and levy (1996) cohesion questionnaire, which were administered to the participants in the pretest, post-test and follow-up. to analyze the data, repeated-measures ‎anova‎ was used. results: the research findings demonstrated that the combination of contextual and structural family therapies was effective regarding cohesion and coping strategies of couples with marital unsatisfaction. it should be noted that the persistence of the treatment effect was maintained after two months (p<0.05). conclusion: based on the findings of the study, it can be concluded that the combination of contextual and structural family therapies increased cohesion and problem-oriented coping strategies of maladjusted couples in the experimental group, compared to the control group.