بررسی نقش میانجی‌ خودارزیابی بنیادین در ارتباط بین شخصیت و انطباق‌پذیری مسیرشغلی

هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش میانجی‌ خودارزیابی بنیادین در ارتباط بین شخصیت و انطباق‌پذیری مسیر شغلی بر دانشجویان دو سال آخر مقطع کارشناسی دانشگاه اصفهان بود. روش: روش پژوهش توصیفی، از نوع همبستگی بوده که به روش معادلات ساختاری، تحلیل و مدل‌سازی شد. جامعه‌ی آماری، دانشجویان مشغول به تحصیل در دو سال آخر دوره کارشناسی دانشگاه اصفهان، در سال تحصیلی 97-96 بودند. از این جامعه نمونه‌ای401 نفری به روش نمونه‌گیری طبقه‌ای تصادفی متناسب با جنسیت و شاخه تحصیلی مورد بررسی قرار گرفتند. ابزارهای گردآوری داده‌ها شامل مقیاس‌های انطباق‌پذیری مسیرشغلی ساویکاس و پورفیلی (2012)، خودارزیابی بنیادین جاج و دورهام (2003) و پرسشنامه‌ی پنج عاملی بزرگ شخصیت مک کری و کاستا (2004) بود. یافته‌ها: نتایج نشان داد که خودارزیابی بنیادین در رابطه‌ی وجدان‌گرایی (p<0/001) و برونگرایی (p<0/001) با انطباق‌پذیری مسیر شغلی، میانجی نسبی محسوب می‌شد؛ درحالیکه ارتباط انطباق‌پذیری مسیر شغلی با تجربه‌گرایی‌ (p<0/05) و روان‌رنجوری (p<0/001)، غیرمستقیم و با توافق‌پذیری ( p<0/02) مستقیم بود و خودارزیابی بنیادین در این سه ارتباط نقش میانجی‌ برعهده نداشت. نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش حاضر، تاییدی بر اهمیت نقش برونگرایی، وجدان‌گرایی و سازه‌ی خودارزیابی بنیادین بر افزایش سطح انطباق‌پذیری مسیر شغلی دانشجویان نزدیک به فراغت از تحصیل می‌باشد؛ در همین راستا، به نظر می‌رسد طراحی برنامه‌هایی به منظور افزایش خودارزیابی بنیادین افرادکه منجر به افزایش انطباق‌پذیری مسیر شغلی ایشان می‌شود، ضروری است؛ همچنین در طرح‌ریزی‌ این برنامه‌ها، می‌بایست ویژگی‌های پنج عاملی بزرگ شخصیت افراد مورد توجه قرار گیرد.

Studying the Mediating Role of Core self-evaluation In Relationship among personality and Career adaptability

Aim: The purpose of the current study was to investigate the role of core selfevaluation as a mediator between personality and career adaptability among all University of Isfahan rsquo;s bachelor students who were in the last two years of their education. Methods: The method applied was a correlational study analyzed by the structural equation modeling approach. Total of 401 participants were selected through stratified sampling (considering the gender and population of each field of study) among all University of Isfahan rsquo;s bachelor students who were in the last two years of their education. The Career adaptability scale (Savickas and Profeili, 2012), the core Selfevaluation scale (Judge Durham, 2003), and the big five personality traits questionnaire (McCrae Costa, 2004) were applied to collect data. Results: Results indicated that core selfevaluation partially mediated the relationship between conscientiousness (p<0/001) and extraversion (p<0/001) with career adaptability. On the other hand, the relationship between career adaptability with openness to experience (p<0/05) and neuroticism (p<0/001) was indirect, and a direct relationship was noticed between career adaptability and agreeableness (p<0/02). Conclusion: Results of the current study confirm the importance of conscientiousness, extraversion, and core selfevaluations rsquo; roles on increasing career adaptability of the students who will graduate in the upcoming years. Furthermore, it seems that it is necessary to plan for the programs which enhance students rsquo; core selfevaluation that increases their career adaptability. Also, in planning these programs, individual #39;s big five personality traits should be considered.