ارائه مدل ساختاری پیش‌بینی بهزیستی روان‌شناختی بر اساس عملکرد خانواده، خوش بینی و تاب آوری با میانجیگری کفایت اجتماعی و خودکارآمدی تحصیلی در دانشجویان

هدف: هدف از این مطالعه ارائه مدل ساختاری پیش‌بینی بهزیستی روان‌شناختی براساس عملکرد خانواده، خوش‌بینی و تاب آوری با میانجیگری کفایت اجتماعی و خودکارآمدی تحصیلی در دانشجویان بود. روش: روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی با مدل معادلات ساختاری بود. از جامعه دانشجویان پردیس علامه طباطبایی ارومیه (ویژه خواهران) و پردیس شهید رجایی ارومیه (ویژه برادران) با روش نمونه‌گیری در دسترس، 250 نفر انتخاب و پرسشنامه‌های بهزیستی روان‌شناختی (ریف، 1989)، عملکرد خانواده مک مستر (اپستاین و همکاران، 1990)، خوش‌بینی (جهت‌گیری زندگی) (شییر و کارور، 1985)، تاب آوری (کونور و دیویدسون، 2003)، کفایت اجتماعی (فلنر، 1990) و خودکارآمدی تحصیلی (پاتریک و همکاران، 1997) را تکمیل کردند. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که مدل ساختاری با داده‌های گردآوری شده برازش قابل قبول دارد. تاب آوری و خوش‌بینی و کفایت اجتماعی و خودکارآمدی تحصیلی به صورت مثبت و معنادار و عملکرد خانواده به صورت منفی و معنادار (0/01>p) بهزیستی روان شناختی را پیش‌بینی می‌کردند. کفایت اجتماعی و خودکارآمدی تحصیلی به صورت مثبت و معنادار (0/01>p) رابطه بین تاب‌آوری و خوش‌بینی و به صورت منفی و معنادار (0/01>p) رابطه بین عملکرد خانواده و بهزیستی روان شناختی را میانجیگری می‌کرد. نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج می‌توان گفت برنامه آموزشی سرزندگی تحصیلی می‌تواند راهکار اجرایی مناسبی جهت افزایش خودکارآمدی تحصیلی، بهزیستی روان‌شناختی، خوش بینی، تاب آوری و کفایت اجتماعی دانشجویان باشد.

Presenting a Structural Model for Predicting chological Well-being based on Family Performance, Optimism and Resilience Mediated by Social Adequacy and Academic Self-efficacy in Students

Aim: The aim of this study was to present a structural model for predicting psychological wellbeing based on family performance, optimism and resilience mediated by social adequacy and academic selfefficacy in students. Methods: The method of this study was descriptivecorrelation with structural equation model. From the students of Allameh Tabatabaei Campus in Urmia (women rsquo;s branch) and Shahid Rajaei Campus in Urmia (male rsquo;s branch) using convenient sampling method, 250 individuals were selected and psychological wellbeing questionnaires (Reef, 1989), McMaster family performance (Epstein et al., (1990), complemented optimism (life orientation) (Shearer and Carver, 1985), resilience (Connor and Davidson, 2003), social adequacy (Flanner, 1990), and academic selfefficacy (Patrick et al., 1997) were administered. Findings: The results showed that the structural model has an acceptable fit with the collected data. Resilience, optimism, social adequacy and academic selfefficacy were positively and significantly and family performance was negatively and significantly (p <0.01) predicting psychological wellbeing. Social adequacy and academic selfefficacy mediate positively and significantly (p <0.01) the relationship between resilience and optimism, and negatively and significantly (p <0.01) the relationship between family performance and psychological wellbeing. Conclusion: Based on the results, it can be said that the educational vitality of the educational program can be a good executive strategy to increase academic selfefficacy, psychological wellbeing, optimism, resilience and social adequacy of students.