مقایسه اثربخشی خانواده درمانی بوئنی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر دشواری در تنظیم هیجان مادران تک فرزند

هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی خانواده درمانی بوئنی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر دشواری در تنظیم هیجان مادران تک فرزند انجام گرفت. روش: این پژوهش توصیفی از نوع نیمه تجربی و طرح پیش آزمون- پس آزمون با دو گروه آزمایش و یک گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مادران تک فرزند پیش دبستانی مهدکودک‌های کرمانشاه در سال 1399 بودند. تعداد 45 نفر به روش در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه، به تعداد برابر 15 نفر گمارده شدند. داده‌ها در مراحل پیش آزمون - پس آزمون با مقیاس دشواری در تنظیم هیجان (گروتز و رومر، 2004) گردآوری شد. اعضای دو گروه آزمایش پس از اجرای پیش آزمون بطور جداگانه در هشت جلسه هفتگی 1/5 ساعته خانواده درمانی بوئنی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد شرکت کردند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. یافته ها: نتایج آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد اثر خانواده درمانی بوئنی و اثر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر دشواری در تنظیم هیجان در افراد معنادار است (0/05 >p). همچنین، تفاوت در دو درمان برای ابعاد عدم پذیرش هیجانی، دشواری در انجام رفتار، دشواری در کنترل تکانه، فقدان آگاهی هیجانی، دسترسی محدود و عدم وضوح به ترتیب میزان آماره f؛ 4/771، 4/461، 3/524، 3/399 و 5/720 معنادار بود (0/05>p). نتایج آزمون بونفرونی نشان داد با توجه به اندازه تفاضل‌ها، اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در هم سنجی با مداخله دیگر بر دشواری در تنظیم هیجان و مولفه‌های مربوط به آن بیشتر بود (0/05 >p). نتیجه‌گیری: روان‌شناسان، در هنگام مواجه با مشکلات تعامل مادر و فرزند، مادر را از نظر سطح تنظیم شناختی هیجان و سایر متغیرهای روان‌شناختی موثر بر تنظیم هیجان ارزیابی و روش‌های درمانی موثر را در صورت وجود مشکل به کار گیرند.

Comparison of the Effectiveness of Bowenian Family Therapy and Acceptance and Commitment-based Therapy (ACT) on Cognitive Emotion Regulation of Mothers with One Child

Aim: The aim of this study was to compare the effectiveness of Bowenian family therapy and acceptance and commitment therapy on the difficulty in regulating the emotion of mothers with one child. Methods: This was a descriptive quasiexperimental study with a pretestposttest design with two experimental groups and a control group. The statistical population of the study included all mothers with only one child of preschool age in Kermanshah kindergartens in 2019. A total of 45 people were selected through convenience sampling and 15 people were randomly assigned to two experimental groups and one control group. Data were collected in the pretestposttest stages with a scale of difficulty in emotion regulation (Grotz and Roemer, 2004). After pretesting, members of the two experimental groups participated separately in eight 1.5hour weekly sessions of Bowenian family therapy and acceptance and commitment therapy. Analysis of covariance and Bonferroni posthoc test were used to analyze the data. Results: The results of analysis of covariance showed that the effect of Bowenian family therapy and the effect of acceptance and commitment based therapy on difficulty in emotion regulation in individuals is significant (P<0.05). Also, differences in the two treatment groups for the dimensions of emotional rejection, difficulty in performing behavior, difficulty in controlling impulse, lack of emotional awareness, limited access, and lack of clarity, respectively, the amount of F statistic; 4.771, 4.461, 3.524, 3.399 and 5.720 with significant levels were 0.026, 0.005, 0.011, 0.001, 0.003 and 0.009, respectively. The results of Bowenian test showed that due to the size of the differences, the effectiveness of acceptancebased and commitmentbased therapy in combining with other interventions on the difficulty of emotion regulation and its related components was higher (P <0.05). Conclusion: Psychologists, when faced with problems of motherchild interaction, evaluate the mother in terms of the level of cognitive emotion regulation and other psychological variables affecting emotion regulation and use effective treatment methods if there is a problem.