تاثیر امید درمانی برابعاد کیفیت زندگی و عزت نفس دختران افسرده نوجوان

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر امید درمانی بر ابعاد کیفیت زندگی و عزت نفس دختران افسرده انجام شد. روش: این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دختران نوجوان مشغول به تحصیل در سال تحصیلی 1396-1395 شهر اصفهان بود که از میان آنان 24 دختر افسرده (12 نفر گروه آزمایش، 12 نفر گروه کنترل) به شیوه نمونه‌گیری خوشه‌ای و با توجه به ملاک‌های ورودی انتخاب شد و گروه آزمایش در معرض 8 جلسه 90 دقیقه‌ای امید درمانی قرار گرفت. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه افسردگی بک2 (بک، 1996) و پرسشنامه کیفیت زندگی (سازمان جهانی بهداشت، 1996) و پرسشنامه عزت نفس (کوپراسمیت، 1967) استفاده شد. بمنظور تحلیل داده‌ها از روش تحلیل کوواریانس چند متغیره استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که امید درمانی بر ابعاد 4 گانه کیفیت زندگی شامل سلامت جسمی (f= 0.36, p<0.05) و سلامت روانی (f= 0.30, p<0.05) و روابط اجتماعی ((f= 0.35, p<0.05) و ادراک محیط زندگی (f= 0.32, p<0.05) دختران افسرده تاثیر داشت و همچنین باعث ارتقای عزت نفس تحصیلی (f= 0.44, p<0.05) و عزت نفس خود (f= 0.40., p<0.05) در این دانش آموزان شد. نتیجه‌گیری: بنابراین درمان مبتنی بر امید در افزایش عزت نفس و کیفیت زندگی دختران نوجوان افسرده موثر بوده و میتوان از آن در مدارس و مراکز مشاوره بمنظور کاهش افسردگی استفاده نمود و با طراحی برنامه‌های آموزشی و فرهنگی با محتوای امید، از افزایش افسردگی در میان نوجوان پیشگیری کرد و کیفیت زندگی و عزت نفس آنان را ارتقا داد.

The Effectiveness of Hope-Therapy on the Dimensions of Life Quality and Self-Esteem of Depressed Adolescent Girls

Aim: The research aimed to study the effectiveness of hope therapy on dimensions of quality of Life and selfesteem in depressed adolescent girls. Methods: For this purpose, a quasiexperimental pretest, posttest with control group was used. The statistical population included all adolescent girls studying in the academic year 20162017 in Isfahan, from which 24 depressed girls (12 in the experimental group, 12 in the control group) were selected through cluster sampling and according to the selection criteria. The intervention method included 8 sessions of hope therapy that was implemented for experimental group. In order to assess variables, Beck Depression Inventory 2 (Beck, 1996), Quality of Life Questionnaire (World Health Organization, 1996) and SelfEsteem Questionnaire (Coopersmith, 1967) were used. The data analysis conducted by multivariate analysis of covariance with pretest, posttest, and control groups. Finding: The findings showed a significant increase in the mean scores of dimensions of quality of life including physical health (F= 0.36, p<0.05), mental health (F= 0.30, p<0.05), social relations (F= 0.35, p<0.05), and perception of living environment (F= 0.32, p<0.05) in depressed girls. Also, the result showed a significant increase in the mean scores of academic selfesteem (F= 0.44, p<0.05), and selfesteem (F= 0.40., p<0.05) in these students. Conclusion: Therefore, hope therapy is effective in increasing selfesteem and quality of life in depressed adolescent girls and can be used in schools and counseling centers to reduce depression by designing educational and cultural programs focusing on hope, preventing depression in adolescents, and improving their quality of life and selfesteem.